Γιὰ τὴν ἀλλαγὴ τῆς ὥρας!
Ὁ ὁρισμὸς τῆς ὥρας
Ποία ἡ ἀναγκαιότητα γιὰ τὴν ὕπαρξη καὶ τὴν καθιέρωση τῆς ὥρας; Δηλαδή, ποία ἡ ἀναγκαιότητα γιὰ τὸ μέτρημα τοῦ χρόνου κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ ἡμερονυκτίου; Ἡ ἀνάγκη εἶναι ἁπλῆ, παλιὰ καὶ σαφής: γιὰ νὰ μποροῦν οἱ ἄνθρωποι νὰ καταγράφουν τὰ γεγονότα καὶ νὰ μποροῦν ἔτσι νὰ ἐπικοινωνοῦν μὲ ὅ,τι σημαίνει ἢ μπορεῖ νὰ σημαίνει αὐτό.
Πῶς ὁρίζεται ἡ ὥρα κάθε τόπου;
Ὁρισμὸς: Ἡ ὥρα ὁρίζεται ἀπὸ τὴν θέση τοῦ Ἡλίου στὸν κάθε τόπο. Ὁ κάθε τόπος (ἐννοοῦμε τὸ γεωγραφικό μῆκος τοῦ κάθε τόπου), ἔχει τὴν στιγμή τῆς μεσουράνησης τοῦ Ἡλίου, ὥρα ἐξ ὁρισμοῦ τὴν 12η μεσημβρινή. Ὅταν, δηλαδή, ὁ ἥλιος βρίσκεται στὸ ψηλότερο σημεῖο τοῦ οὐρανοῦ τοῦ τόπου, ἡ ὥρα εἶναι 12 μεσημέρι, καὶ ἡ 12η νυχτερινή εἶναι ὅταν ὁ ἥλιος βρίσκεται στὸν ἀντίποδα αὐτοῦ τοῦ σημείου.
Τὸ γιατί τὸ ἡμερονύκτιο διαιρέθηκε σὲ 24 ὧρες, 12 ὧρες ἡμέρας καὶ 12 ὧρες νύχτας, καὶ γιατί ἡ ὥρα ἔχει 60 λεπτὰ καὶ τὸ λεπτό 60 δευτερόλεπτα, εἶναι μία πολὺ μεγάλη, παλιά, πολύπλοκη ἱστορία, στὴν ὁποία δὲν θὰ ὑπεισέλθω.
Γιὰ τὴν καθιέρωση τῶν ζωνῶν τῆς ὥρας στὸ παγκόσμιο στερέωμα.
Ὅσο ὑπῆρχαν οἱ πόλεις-κράτη καὶ ὅσο τὰ ρολόγια ἦταν ἡλιακά, ποτὲ δὲν ὑπῆρξε κανένα πρόβλημα. Ὁ χρόνος καθοριζόταν αὐτόματα ἀπὸ τὰ ρολόγια καὶ τὸν ἥλιο ὅπως ἀπαιτοῦσε ὁ ὁρισμὸς τῆς ὥρας. Ἡ ἀνάγκη τῆς ὕπαρξης τῶν ζωνῶν προῆλθε ἀπὸ τὴν ἀναγκαιότητα νὰ ἔχουν τὰ μεγάλα κράτη (μεγάλα σὲ ἔκταση, ἐννοῶ) τὴν ἴδια ὥρα σὲ ὅλη τους τὴν ἐπικράτεια. Προφανῶς, οἱ τοποθεσίες ποὺ βρίσκονται στὶς ἄκρες τῶν ζωνῶν ξεφεύγουν ἀπὸ τὴν ἀκριβῆ ὥρα ὅπως αὐτὴ ὁρίζεται ἀπὸ τὴν μεσουράνηση τοῦ ἡλίου (στὶς ἀκραῖες περιπτώσεις, τὸ πολύ νὰ ἀποκλίνουν μισὴ ὥρα σύν, μισὴ ὥρα πλήν).
Οἱ λεπτομέρειες τοῦ συστήματος τῶν «ζωνῶν» ξεφεύγουν τοῦ παρόντος.
Ἡ ἀλλαγὴ τῆς ὥρας
Τὸ πρῶτο θέμα, τὸ ὁποῖο πρέπει νὰ ἀναφέρουμε, εἶναι ὅτι πραγματικὰ ὑπάρχει ἀνάγκη οἱ κοινωνικὲς δραστηριότητες τῶν ἀνθρώπων νὰ γίνονται ὅταν ὑπάρχει τὸ φῶς τῆς ἡμέρας (ὅταν ἔχει βγεῖ ὁ ἥλιος ἀρκετά) καὶ αὐτὸ γιὰ λόγους «οἰκονομίας»: ἐνέργειας, φωτισμοῦ, θέρμανσης, κλιματισμοῦ καὶ τῶν λοιπῶν.
Αὐτό, ὅμως, γίνεται σωστά, πραγματικά καὶ χωρίς προβλήματα μὲ τὴν καθιέρωση τῶν λεγόμενων ὡραρίων. Εἴχαμε μέχρι τώρα τὰ διάφορα ὡράρια, τὰ χειμερινά, τὰ ἐαρινά, τὰ ὡράρια τῶν διαφόρων κλάδων καὶ καταστημάτων, τῶν εἰδικοτήτων κ. λπ., τὰ ὁποῖα καθόριζαν πότε θὰ ξεκινοῦν τὶς δραστηριότητές τους οἱ ἄνθρωποι, οὕτως ὥστε νὰ προσαρμόζονται σὲ μιὰν εὐχάριστη κατάσταση καὶ ἡ «οἰκονομία» στὴν ἐνέργεια (καὶ ὄχι μόνο) νὰ εἶναι ὅσο γίνεται μεγαλύτερη, δηλαδὴ ἡ κατανάλωση ἐνέργειας μικρότερη!
Μέχρις ἐδῶ, γιὰ αἰῶνες δὲν ὑπῆρξε κανένα πρόβλημα. Πᾶμε, τώρα, στὴν καθιέρωση τῆς ἀλλαγῆς τῆς ὥρας ἀντὶ γιὰ τὴν ἀλλαγὴ τοῦ ὡραρίου. Καὶ τί συνεπάγεται αὐτό.
Ἡ ἀντιμετώπιση τοῦ προβλήματος μὲ τὴν ἀλλαγὴ τοῦ ὡραρίου, εἶχε ὡς συνέπεια οἱ ἑταιρεῖες νὰ μὴν κερδίζουν! Μᾶλλον ἔχαναν. Μὲ τὴν καθιέρωση, ὅμως, τῆς ἀλλαγῆς τῆς ὥρας ἀντὶ τῆς ἀλλαγῆς τοῦ ὡραρίου, οἱ ἑταιρεῖες, εἰδικά οἱ ἑταιρεῖες ἐνέργειας ἀλλὰ καὶ ὄχι μόνον, ἔτριβαν τα χέρια τους ἀπὸ χαρά. Τὸ εἶπαν καθαρά στὰ σκεπτικά ποὺ διατύπωναν ὅσες κυβερνήσεις ἤθελαν νὰ ἐξυπηρετήσουν τοὺς σκοποὺς αὐτῶν τῶν ἑταιρειῶν, ὅτι ὅλα γίνονται γιὰ τὴν «οἰκονομία» τῆς Ἐνέργειας. Ἐδῶ, ὡστόσο, πρέπει νὰ προσέξουμε ποῖο εἶναι τὸ ὄφελος τῆς «οἰκονομίας», καὶ πῶς νοεῖται αὐτό. Νοεῖται δὲ ἀκριβῶς ἔτσι: Μὲ τὴν ἀλλαγὴ τῆς ὥρας ἀντὶ τοῦ ὡραρίου, οἱ ἑταιρεῖες ἐνέργειας πωλοῦσαν περισσότερο προϊόν! Τὰ χιλιάδες ἄλλα προβλήματα ποὺ προέκυψαν μὲ τὴν ἀλλαγὴ τῆς ὥρας, παραδείγματος χάριν νὰ ἔχουμε γεγονότα πού νὰ ἐμφανίζονται ὅτι ἔγιναν τὴν ἴδια ὥρα ἐνῷ ἔχουν γίνει μὲ διαφορὰ μιᾶς ὥρας! Φαίνεται ἕνα καράβι νὰ ξεφορτώνει πρὶν φτάσει στὸ λιμάνι, καὶ ἄλλα πολλὰ τέτοια τραγελαφικά. Ὅλα αὐτά, τὸ Σύστημα προσπαθεῖ νὰ τὰ μπαλώσει αὐξάνοντας ἔτσι τὴν κατανάλωση καὶ ἄλλων προϊόντων, παραδείγματος χάριν στοὺς ὑπολογιστές, παρήχθη περισσότερο «λογισμικὸ» γιὰ νὰ ἀντιμετωπίσει τα προβλήματα ποὺ προέκυψαν μὲ τὴν ἀλλαγὴ τῆς ὥρας. Ἤ ἡ αὔξηση κατανάλωσης ψυχοφαρμάκων γιὰ τὴν ἀντιμετώπιση τῆς ἀλλαγῆς τῶν βιορυθμῶν τῶν ἀτόμων.
Ὁρισμένα κράτη δὲν μπῆκαν ποτέ σ' αὐτὸ τὸ σύστημα -- ἴσως τὰ περισσότερα, ὁπότε ὁ περισσότερος πληθυσμὸς τῆς Γῆς δὲν ὑφίσταται αὐτὴν τὴν ταλαιπωρία. Ἄλλα κράτη μπῆκαν καὶ βγῆκαν ἀπ' αὐτὸ τὸ σύστημα, διότι εἶδαν τα προβλήματα ποὺ δημιουργοῦνται, ὄχι μόνον τεχνικά, ἀλλὰ καὶ προβλήματα ψυχολογικά.
Οἱ ἑταιρεῖες, ὅμως, ἐπιμένουν νὰ θέλουν τὴν ἀλλαγὴ τῆς ὥρας, καὶ εἰ δυνατὸν νὰ γίνεται καὶ τρεῖς φορές τὸν χρόνο, ἰδανικὰ γι' αὐτές, ἀντὶ γιὰ δύο! Ἐμεῖς ὀφείλουμε νὰ συνειδητοποιήσουμε πὼς αὐτὸ ἀποτελεῖ ἔκτρωμα καὶ σφάλμα ποὺ γίνεται σὲ βάρος τοῦ πληθυσμοῦ καὶ πρὸς ὄφελος των ἑταιρειῶν. Δὲν ὑπάρχει λόγος νὰ ἔχουμε ἀλλαγὴ τῆς ὥρας, οἱ λόγοι γιὰ τοὺς ὁποίους λένε πὼς τὸ ἐφαρμόζουν, μποροῦν νὰ ἐπιτευχθοῦν μὲ καλύτερο τρόπο, μεταβάλλοντας τὰ ὡράρια. Πῶς μπόρεσαν καὶ ἐξαπάτησαν σχεδὸν ὅλον τὸν κόσμο; Τὸ παιγνίδι τῆς ὑποκρισίας καὶ τοῦ ψεύδους μὲ τὴν κατανάλωση τῆς ἐνέργειας ἔχει ὡς ἐξῆς: Μερικές ἡμέρες πρὶν καὶ μερικὲς ἡμέρες μετὰ τὴν ἀλλαγὴ τῆς ὥρας, τόσο τὴν ἄνοιξη ὅσο καὶ τὸ φθινόπωρο, φαίνεται πὼς ὁριακῶς σὲ μερικὲς περιπτώσεις κερδίζει ἐνέργεια ὁ καταναλωτής! Καὶ ἐκεῖ βασίζονται ὅσοι ὑποστηρίζουν τὸ παράλογο. Στὶς περισσότερες, ὅμως, περιπτώσεις καὶ συνολικῶς καθ᾿ ὅλη τὴν διάρκεια τοῦ ἔτους, ἡ κατανάλωση αὐξάνεται.
Ἐπὶ πλέον, ἐκτὸς ἀπ' τὰ προαναφερθέντα προβλήματα, δὲν ἀναφέραμε τὰ χιλιάδες προβλήματα ποὺ δημιουργοῦνται στὴν ναυσιπλοΐα ὅταν τὸ πλοῖο ἀλλάζει χρονικὴ ζώνη πηγαίνοντας ἀπὸ χώρα ποὺ ἔχει υἱοθετήσει τὴν ἀλλαγὴ ὥρας σὲ χώρα ποὺ δὲν τὴν ἔχει. Τὰ πράγματα τότε μπερδεύονται πάρα πολὺ ἄσχημα, μὲ ὅλα τα συστήματα νὰ ὑπολειτουργοῦν.
Γιὰ τις χῶρες τοῦ Ἰσημερινοῦ καὶ γιὰ τὶς χῶρες ποὺ βρίσκονται πολὺ βόρεια ἢ πολὺ νότια, κοντὰ στοὺς πόλους, καί ἐκεῖ τα πράγματα περιπλέκονται ἄσχημα. Οἱ ἐπιπτώσεις ἀπ' τὴν ἀλλαγὴ τῆς ὥρας εἶναι δυσεπίλυτες, καὶ γι' αὐτὸ πολλὲς τέτοιες χῶρες δὲν ἐπέλεξαν αὐτὸ τὸ σύστημα.
Ἡ Εὐρώπη καὶ ἡ Ἀμερική (ΗΠΑ), εὑρισκόμενες σὲ μεσαῖα γεωγραφικά πλάτη, ὅπου ἡ παραγωγὴ ἐνέργειας εἶναι στὴν αἰχμὴ τῆς τεχνολογίας καὶ οἰκονομίας, εἶναι εὐνόητο πὼς παίζουν χονδρὰ παιγνίδια εἰς βάρος τοῦ πληθυσμοῦ, μὲ ἐργαλεῖο τὴν ἀλλαγὴ τῆς ὥρας.
Ἐλπίζουμε κάποτε νὰ ἐπικρατήσει ἡ λογική, ὥστε νὰ σταματήσει αὐτὸ τὸ γελοῖο παιγνίδι τῆς ἀλλαγῆς τοῦ χρόνου. Γιὰ χάρη τῆς βιολογικῆς ἀλλὰ καὶ ψυχικῆς ὑγιείας τῶν ἀνθρώπων.