Ἠθική, Πολιτική, Οἰκονομία
Τὰ τρία ἐπίπεδα συγκρότησης τοῦ κοινωνικοῦ γίγνεσθαι
Ἠθικό, Πολιτειακό, Οἰκονομικό, καὶ ἡ μεγάλη ἀντιστροφὴ
Τῆς Δικαιοσύνης
Στὸ πρῶτο, τὸ Ἠθικό (τὸ ἐπίπεδο τῆς Δικαιοσύνης), ποὺ ἀποτελεῖ τὸ βασικὸ καὶ θεμελιακὸ ἐπίπεδο κάθε κοινωνίας, εἶναι οἱ Ἠθικοὶ Νόμοι, ὅπως τοὺς ἀποδέχεται, τοὺς ἐνστερνίζεται καὶ τοὺς ἀπαιτεῖ ἡ μεγάλη πλειοψηφία τῶν Πολιτῶν! Αὐτὸ τὸ Ἠθικὸ ἐπίπεδο εἶναι τὸ πρῶτο καὶ θεμελιακὸ ἐπίπεδο, τὸ ὁποῖο ἀποτελεῖ τὴν πλατφόρμα τοῦ κοινωνικοῦ γίγνεσθαι. Σ' αὐτὸ ἐμπεριέχονται παράμετροι ὅπως τῆς Δικαιοσύνης, τῆς Δημιουργίας (γενικῶς), καὶ τῆς Δημιουργίας (εἰδικῶς) σὲ ζωτικά, βασικὰ καὶ ἀναγκαῖα προϊόντα τῆς ἀτομικῆς καὶ κοινωνικῆς ὕπαρξης! Στὸ ἐπίπεδο αὐτό, τὸ ὁποῖο εἶναι καθαρὰ διανοητικό, καὶ ὑλοποιεῖται, συγκροτεῖται καὶ ἀναπαράγεται μὲ πολλοὺς καὶ ποικίλους κοινωνικοὺς μηχανισμοὺς ὅπως ἡ παιδεία, ἡ τέχνη, ἡ φιλοσοφία, ἡ ἐπιστήμη κ. ἄ., ἑδράζεται καὶ ἀναπτύσσεται τὸ δεύτερο κοινωνικὸ «εἶναι», τὸ λεγόμενο «Πολιτειακό»
Τῆς Δημοκρατίας.
Τὸ δεύτερο, τὸ «Πολιτειακό» (τὸ ἐπίπεδο τῆς Δημοκρατίας) εἶναι ἡ ἀντανάκλαση τοῦ «Ἠθικοῦ» στὴν κοινωνικὴ νομικὴ πραγματικότητα. Τὸ ἐπίπεδο αὐτὸ περιλαμβάνει ὅλους τοὺς "«θεσμοθετημένους νόμους» (Σύνταγμα, Νόμους, Διατάγματα, Νομολογίες κ. λπ.), τὸ «ἐποικοδόμημα» κατ' ἄλλες θεωρίες, καὶ ὀργανώνει πρακτικὰ τὴν Διακυβέρνηση (Διοίκηση) τῆς Κοινωνίας. Σ' αὐτὸ περιέχονται ἀρχὲς καὶ παράμετροι ὅπως ἐλευθερία ἔκφρασης, καθολικὴ συμμετοχή, διάκριση ἐξουσιῶν κ. ἄ., ποὺ εἶναι οἱ σύνδεσμοι καὶ οἱ ἀρθρώσεις μὲ τὸ πρῶτο ἐπίπεδο. Πάνω καὶ μέσα στὰ ὅρια ποὺ ἐπιτρέπει τὸ «Πολιτειακό», ἀναπτύσσεται τὸ τρίτο ἐπίπεδο κοινωνικῆς δράσης, τὸ «Οἰκονομικό» ἢ ἄλλως τὸ ἐπίπεδο τῆς Ἀνάγκης (Παραγωγῆς).
τῆς Ἀνάγκης
Τὸ τρίτο αὐτὸ ἐπίπεδο, τοῦ κοινωνικοῦ γίγνεσθαι, τὸ «Οἰκονομικό» (τὸ ἐπίπεδο τῆς Ἀνάγκης), θὰ πρέπει νὰ καθορίζεται ἀπὸ τὰ δύο προηγούμενα ἐπίπεδα, μὲ τὰ ὁποῖα ὀφείλει νὰ ἐναρμονίζεται καὶ νὰ τὰ ἀκολουθεῖ, καὶ ὄχι νὰ τὰ καπελώνει. Στὸ οἰκονομικὸ ἐπίπεδο, ἔχουμε τὴν πραγματικὴ παραγωγὴ ἀγαθῶν-προϊόντων ποὺ ἔχει ἀνάγκη ὁ ἄνθρωπος, καί ἀτομικὰ καί κοινωνικά (δημόσια ἀγαθά). Θὰ σταθῶ λίγο περισσότερο στὸ τρίτο αὐτὸ ἐπίπεδο τοῦ κοινωνικοῦ γίγνεσθαι, τὸ ὁποῖο πολλάκις ἀπασχολεῖ πολιτικούς, ἐπιστήμονες, οἰκονομολόγους, φιλοσόφους, οἱ συζητήσεις καὶ οἱ θεωρίες δίνουν καὶ παίρνουν. Οὐδεμία ἔκπληξις! Τὸ ὅλο θέμα εἶναι ἡ ἀντιστροφὴ τῆς λογικῆς δομῆς τῶν ἐπιπέδων τοῦ κοινωνικοῦ γίγνεσθαι γιὰ λόγους προφανεῖς καὶ κατανοητούς.
Τὸ μεγάλο θέμα τῆς Παγκοσμιοποίησης εἶναι πὼς ὑπάρχουν τεράστιες δυσκολίες στὴν ἑνοποίηση αὐτῶν τῶν τριῶν ἐπιπέδων σὲ ὅλους τοὺς πληθυσμοὺς τῆς ὑδρογείου.
Ἡ δὲ ἐπιβολὴ τῆς ἑνοποίησης ξεκίνησε ἀνάποδα, ἀπὸ τὸ τρίτο ἐπίπεδο, ἀντὶ νὰ ἀρχίσει ἀπ' τὸ πρῶτο.