Τὰ «κινήματα τῶν δικαιωματιστῶν» ἢ «woke κουλτούρα»
Τὸ μεγάλο Κόλπο
Ὁρισμὸς, φαινόμενο καὶ αἴτια
«Κινήματα δικαιωματιστῶν» ὀνομάζονται τὰ κοινωνικὰ κινήματα τὰ ὁποῖα ἀναφέρονται σὲ «στερήσεις δικαιωμάτων» μειονοτήτων μὲ ἰδιαίτερο χαρακτηριστικὸ εἴτε καταγωγῆς ἢ σωματοτύπου ἢ διανόησης ἢ σεξουαλικῆς προτίμησης κλπ. Τὰ εἴδη αὐτῶν τῶν μειονοτήτων εἶναι πάρα πολλὰ, ἡ καταγραφὴ καὶ περιγραφὴ τῶν ὁποίων ξεφεύγει τοῦ σκοποῦ τοῦ παρόντος.
Τὰ κινήματα αὐτὰ («woke κουλτούρα») προωθοῦνται ὅλο καὶ περισσότερο ἀπὸ κυβερνήσεις μέσῳ τῆς παιδείας καὶ τῶν «μέσων μαζικῆς», χρηματοδοτοῦνται δε ἀπὸ ἑταιρεῖες καὶ ὀργανώσεις. Δηλαδή τὰ κινήματα αὐτὰ τὰ κατευθύνει ἡ ἑκάστοτε ἐξουσία, πέραν τοῦ ἄν ὑπάρχει σ’ αὐτὰ κάποιο δίκαιο αἴτημα.
Τὰ αἴτια αὐτοῦ τοῦ φαινομένου εἶναι ὅτι ἡ «ἐξουσία-κυριαρχία» πάει νὰ πιάσει «μὲ ἕνα σμπάρο τρία τρυγόνια».
Τὸ ἕνα τρυγόνι εἶναι ὅτι ἡ ἐξουσία κερδίζει τὴ συμπάθειά αὐτῶν τῶν ἀτόμων καὶ ἴσως μελλοντικὰ καὶ τοὺς ψήφους των, τὰ συστημικὰ κόμματα στὴν πραγματικότητα τοὺς κλείνουν τὸ μάτι καὶ τοὺς λένε ὅτι ἐγὼ θὰ σᾶς προστατεύω καὶ θὰ σᾶς ὑποστηρίζω, ὑποστηρίξτε μὲ καὶ ἐσεῖς.
Τὸ δεύτερο «τρυγόνι» εἶναι τα οἰκονομικὰ καὶ ἐργασιακὰ συμφέροντα τῶν ἑταιρειῶν. Μὲ τὴν προώθηση αὐτῶν τῶν κινημάτων, ἀπὸ τὴν μιὰ ἔχουμε αὔξηση ἀνεργίας (ἡ πρωταρχική συσσώρευση συνεχίζεται), καὶ συνεπῶς μείωση τῶν μισθῶν, καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη οἱ μεγάλες καὶ βαριὲς βιομηχανίες (οἱ ναυαρχίδες τῆς σημερινῆς παραγωγῆς ὅπως εἶναι τὰ ναρκωτικά, ἡ πορνεία, τὸ trafficking, ἡ πορνογραφία ἡ λαθρεμπορία ὀργάνων καὶ ὅλα τὰ παρεμφερῆ) τρίβουν τὰ χέρια τους γιατὶ αὐξάνουν συνεχῶς τὴν παραγωγή τους καὶ τὰ κέρδη τους μέσῳ αὐτῶν τῶν κινημάτων.
Τὸ τρίτο «τρυγόνι» ἔχει νὰ κάνει μὲ τὸ ὅτι ἡ ἐξουσία ἀναδεικνύοντας τέτοιες ἀντιθέσεις στὰ χαμηλὰ κοινωνικὰ στρώματα, ρίχνει στάχτη στὰ μάτια ὥστε νὰ μὴν βλέπουν οἱ ἄνθρωποι τὸ βασικὸ κοινωνικὸ πρόβλημα τῆς ἀδικίας, δηλαδὴ τὴν μεγάλη καὶ συνεχῶς αὐξανόμενη ταξικότητα.
Γιὰ νὰ κλείσουμε τὸ θέμα, φανταστεῖτε τὸ ἑξῆς: ἕνας δις-ἑκατομμυριοῦχος ἀνήκει σε μία ἢ περισσότερες μειονότητες ποὺ ὑποστηρίζονται ἀπὸ αὐτὰ τα κινήματα. Μπορεῖ κάποιος νὰ ἰσχυριστεῖ ὅτι ἀντιμετωπίζει προβλήματα καὶ ἀδικίες ἀπὸ τοὺς γύρω του ἐπειδὴ ἀνήκει σὲ αὐτὲς τὶς μειονότητες; Ἡ ἀπάντηση προφανῶς εἶναι ὄχι.
Ἡ ὑποκρισία τῆς ἐξουσίας βρίσκεται στὸ ἀποκορύφωμα της, ὅταν προωθεῖ αὐτὰ τὰ κινήματα τῶν δικαιωματιστῶν. Ἐμεῖς δὲν πρέπει νὰ τσιμπᾶμε στὸ τυράκι, ἀλλὰ νὰ βλέπουμε ὁλόκληρο τὸ πρόβλημα.
Δημήτριος Μούρμουρας