Ἡ Νεωτερικότητα
ἡ ἰδεολογία ὅλων τῶν ἰδεολογιῶν
Ὁρισμὸς τῆς «Νεωτερικότητας»
«Νεωτερικότητα» εἶναι ἡ ἰδεολογία ἐκείνη, ἡ ὁποία ὑποστηρίζει ὅτι ἡ «σημερινὴ κατάσταση» στὴν ἐπιστήμη, τὴν τεχνολογία, τὴν τέχνη, τὴν θρησκεία, τὴν οἰκονομία, τὸ δίκαιον, τὴν πολιτικὴ εἶναι καλύτερη ἀπὸ ὅλες τὶς προηγούμενες.
Ἡ ἰδεολογία τῆς «Νεωτερικότητας» εἶναι ἡ ἀρχαιότερη ἰδεολογία ὅλων τῶν ἐποχῶν.
Ἡ ἑκάστοτε ἐξουσία ἀναπαράγει καὶ ὑποστηρίζει ὅτι ὅλα τὰ «σύγχρονα» καὶ τὰ «νεώτερα» στὴν τέχνη, τὴν ἐπιστήμη, τὴ λογικὴ, τὰ γράμματα, τὴν πολίτικη εἶναι τὰ ἀνώτερα τῶν προηγουμένων τους καὶ ἔτσι ἐνισχύει τὴν θέση της, ἀναπαράγεται καὶ ἐνισχύεται μέσῳ αὐτῆς τῆς ἰδεολογίας. Τὸ μεγάλο ἐπιχείρημα ὑπὲρ τῆς «Νεωτερικότητας» εἶναι ἡ συνεχὴς ἀνάπτυξη καὶ ὑπεροχὴ τῆς τεχνολογίας. Πράγματι ἡ τεχνολογία ἀναπτύσσεται συνεχῶς προοδεύει δυναμώνει ἐντυπωσιάζει καὶ κερδίζει σὲ ὅλα τὰ σημεῖα τὶς προηγούμενες τεχνολογίες. Αὐτὸ δίνει τὸ ψεύτικο πλεονέκτημα καὶ τὴν δικαιολογία γιὰ μία ἀναλογικὴ σύγκριση μὲ τὶς ὑπόλοιπες ἀνθρώπινες κοινωνικὲς δραστηριότητες.
Ἐν κατακλεῖδι ἡ ἰδεολογία αὐτὴ ὑποστηρίζει καὶ δῆθεν ἀποδεικνύει ὅτι ἡ σημερινὴ κατάσταση τῶν κοινωνικῶν «πραγμάτων» σὲ ὅλα τὰ ἐπίπεδα, (ὅπως τέχνη, ἐπιστήμη, θρησκεία, τεχνολογία, φιλοσοφία, πολιτική, οἰκονομία, ἔθιμα, κλπ), εἶναι σὲ καλύτερη γενικὴ κατάσταση ἀπὸ ὅτι ἦταν τὶς προηγούμενες ἐποχές.
Αὐτὸ ἐνδέχεται σὲ ὁρισμένα σημεῖα νὰ εἶναι ἀλήθεια, ἀλλὰ σὲ πολλὰ εἶναι ψεῦδος.
Ὁ λόγος γιὰ τὸν ὁποῖον ἡ κάθε «ἐξουσία» παράγει καὶ προωθεῖ αὐτὴν τὴν ἰδεολογία εἶναι ἡ ἑδραίωση, ἡ συντήρηση καὶ ἡ ἀναπαραγωγὴ της.
Τὰ αὐταρχικὰ καθεστῶτα σὲ αὐτὴν ἀκριβῶς τὴν ἰδεολογία στηρίζουν τὴν πολιτικὴ ὀρθότητα (politically correct) τὴν ὁποία ὑποστηρίζουν. Ἡ ἀτομικὴ εὐθύνη καὶ «Νεωτερικότητα»
Ὁ κάθε ἕνας τῆς κάθε ἐποχῆς, ἐπιστήμονας ἢ καλλιτέχνης ἢ τεχνικός ἢ φιλόσοφος, μέσα ἀπὸ τὰ ψυχολογικά του συμπλέγματα, θέλει νὰ πιστεύει ὅτι αὐτὰ ποὺ λέει καὶ πρεσβεύει καὶ κάνει εἶναι ἀνώτερα κάθε ἄλλης ἐποχῆς.
Ὑποστηρίζει ὅτι δῆθεν μελέτησε καί ἐνσωμάτωσε ὅλα τὰ προηγούμενα ἀντίστοιχα καὶ ὅτι τὰ δικὰ του εἶναι τὰ πιὸ σωστά. Τῷ αὐτὸ ἰσχύει καὶ γιὰ ἀτομικές αὑτό-ἐκτιμήσεις καὶ ἐκλογικεύσεις ἴδιων πιστεύω.
Ἔτσι λοιπὸν ὁ κάθε ἕνας ἀναπαράγει καὶ παίζει το παιχνίδι τῆς κυρίαρχης ἐξουσίας, ἡ ὁποία με τὴν σειρά της μέσα στὰ πλαίσια τῆς «Νεωτερικότητας» ὑποστηρίζει ὅτι αὐτὴ ἡ «ὀργάνωση διοίκησης» ἢ ἡ συγκεκριμένη «πολιτειακὴ δομὴ» ποὺ αὐτὴ ἐφαρμόζει εἶναι ἡ καλύτερη! Ἄν κάποιος ἔχει ἀντιρρήσεις θεωρεῖται παράφρων.
Ἱστοριογραφία καὶ «Νεωτερικότητα»
Ἡ διαστρέβλωση τῶν ἱστορικῶν γεγονότων εἶναι γνωστὴ ἀπὸ ἄλλες μελέτες καὶ προοπτικές.
Ἐδῶ στὴν προκειμένη περίπτωση, τῆς ἀνάπτυξης τῆς ἰδεολογίας τῆς «Νεωτερικότητας» ἀπὸ τὴν ἑκάστοτε ἐξουσία εἶναι ἐκ τῶν ὧν οὐκ ἄνευ «ὁ ἔλεγχος καὶ ἡ ἐσκεμμένη διαστρέβλωση τῆς ἱστορίας», διότι πάνω σὲ αὐτὸ ἀκριβῶς στηρίζεται ἡ «Νεωτερικότητα».
Δηλαδὴ ἐπειδὴ ἐξ ὁρισμοῦ ἡ Νεωτερικότητα εἶναι ἰδεολογία, ἡ ὁποία λέγει ὅτι ἡ ὀργάνωση, ἡ ἐπιστήμη, ἡ τέχνη καὶ ἡ φιλοσοφία καὶ ἡ πολιτική, τῆς σήμερον ἡμέρας (τῆς δικῆς μας διακυβέρνησης) εἶναι ἡ καλύτερη, πρέπει αὐτὸ νὰ συγκριθεῖ μὲ τὶς προηγούμενες ἀντίστοιχες «τέτοιες», τὶς ὁποῖες ἐμεῖς θὰ σᾶς ποῦμε πὼς ἦσαν μέσῳ τῆς «Ἱστορίας» ποὺ θὰ σᾶς διδάξουμε, ἄρα ἐμεῖς παράγουμε «Ἱστορία» καὶ δίνουμε καὶ τὰ κριτήρια τῆς ὀρθῆς ἐπιστήμης τῆς ἱστοριογραφίας.
Δηλαδὴ γράφουμε τὴν ἱστορία ἔτσι ὥστε νὰ φαίνεται πόσο ἀνώτερα εἶναι σήμερα τά «πάντα».
Ἡ Παιδεία στὴν ὑπηρεσία τῆς Νεωτερικότητας
Ἡ ἰδεολογία τῆς «Νεωτερικότητας» προωθεῖται μέσῳ πολλῶν μηχανισμῶν· ἕνας ἐξ αὐτῶν εἶναι ἡ παιδεία.
Ὅλοι οἱ φορεῖς ποὺ ἀποτελοῦν αὐτὸν τὸν μηχανισμό, καὶ τὰ «σχολεῖα» καὶ οἱ «δάσκαλοι» καὶ τὰ λοιπὰ τοιαῦτα χρηματοδοτοῦνται ἀπὸ τοὺς κεντρικοὺς μηχανισμοὺς χρηματοδότησης τῆς κοινωνίας καὶ προωθοῦν τὴν «Νεωτερικότητα». Ἐκβιάζουν ἔτσι οὐσιαστικὰ τοὺς νέους ἀνθρώπους στὸ νὰ προχωρήσουν σὲ ἑνὸς εἴδους προσηλυτισμὸ σὲ «αὐτὲς» τὶς διδασκαλίες μὲ ὅλες αὐτὲς τὶς ἐξειδικεύσεις ἢ καλύτερα νὰ τὸ ποῦμε σὲ ὅλες αὐτὲς τὶς ἐξειδικεύσεις τὶς ὁποῖες ἔχουν ἐφεύρει αὐτοὶ οἱ φορεῖς γιὰ νὰ ἐξυπηρετήσουν καλύτερα τὸ ὅποιο ἀφήγημα τους.
Ὁ ἐκβιασμὸς γίνεται στὸ ἑξῆς σημεῖο: ἐὰν μάθεις «αὐτὰ» καλά, θὰ ἔχεις μεγάλες ἀποδοχὲς καὶ ἂν τὰ ἀναπαράγεις σωστὰ ἀκόμα μεγαλύτερες! Αὐτὴ εἶναι ἡ παιδεία καὶ ἡ ἐπιστήμη στὴν ἐποχὴ τῆς «Νεωτερικότητας»· ἀπεναντίας στὴν κλασικὴ ἐποχὴ ὅλη ἡ παιδεία εἶχε σκοπὸ νὰ μάθη τὸν ἄνθρωπο νὰ σκέπτεται μὲ ἕναν σωστὸ κοινωνικὸ τρόπο, (ἡ ὅλη χρηματοδότηση γινόταν σὲ ἀτομικὸ ἐπίπεδο), νὰ σκέπτεται μὲ ἕναν τρόπο, ὁ ὁποῖος νὰ τοῦ ἐξασφαλίσει τὸ νὰ γίνει καλύτερος πολίτης δηλαδὴ νὰ ἀγαπήσει τὴν διαδικασία ἐκείνη ἡ ὁποία θὰ τὸν φέρει πιὸ κοντὰ στὴν πολιτικὴ ἀρετή.
Ἡ διαμόρφωση καὶ ἡ ἐκπαίδευση τῶν «πολιτῶν» εἶναι τὸ πιὸ σημαντικὸ ζήτημα σὲ μία κοινωνία, μὲ κυρίαρχα ἐρώτημα πάντοτε: Τὶ πρέπει νὰ διδάσκονται οἱ «πολῖτες; Ποιό θὰ εἶναι τὸ πρόγραμμα σπουδῶν; Ποιός θὰ τὸ ἀποφασίζει; Ποιός καὶ πὼς θὰ τὸ χρηματοδοτεῖ; Οἱ ἀπαντήσεις σ’ ὅλα αὐτὰ σήμερα δίνονται ἀπὸ τὶς «ἐξουσίες» στὸ πλαίσιο τῆς «Νεωτερικότητας».
Νεωτερικότητα καὶ Παγκοσμιοποίηση: τὸ τέλος τῶν αὐτοκρατοριῶν
Ἡ σημερινὴ ἀνάπτυξη τῶν «μέσων» (παραγωγῆς, ἐνημέρωσης, καταστολῆς, ἐλέγχου), ἔχει φτάσει σὲ τέτοιο ἐπίπεδο, ὥστε ἡ παγκόσμια ἡγετικὴ ἐλὶτ, οἰκονομικὴ καὶ Πολιτικὴ, αἰσθάνεται καὶ ἐπιθυμεῖ τὴν δημιουργία μιᾶς «παγκόσμιας κυριαρχίας», τὸ ὄνομα τῆς ὁποίας εἶναι «παγκοσμιοποίηση». Ἡ «Νεωτερικότητα» τῆς σημερινῆς «παγκόσμιας κυριαρχίας» στοχεύει σὲ πολλὰ ἐπίπεδα διανοητικῆς συσκότισης.
Ἡ καταμέτρηση ποὺ ἀκολουθεῖ εἶναι ἐνδεικτικὴ καὶ σὲ ἐξέλιξη, τὰ δὲ πεδία στὰ ὁποῖα στοχεύουν εἶναι ρευστά, ὅπως παραδείγματος χάριν:- οἱ «κλασσικὲς μέθοδοι ἐκφοβισμοῦ τῶν μαζῶν» ὅπως θεοὶ, δαίμονες, λοιμοὶ, πόλεμοι, κατακλυσμοὶ, σεισμοὶ, καταποντισμοὶ, πανδημίες, νόσοι, ἀκραῖα καιρικὰ φαινόμενα, κλιματικὴ ἀπειλὴ, ἐξωγήινες ἐπιθέσεις, ἐγκληματικότητα, ὑποδούλωση, ἐκπόρνευση, ἐξαθλίωση, καὶ ὅλες οἱ παρόμοιες «ἀπειλὲς» πρόκλησης δέους, εἶναι πάντα παροῦσες καὶ ἀναπαράγονται σὲ παγκόσμια σενάρια πλέον.
- οἱ παγιωμένες συνειδήσεις τῶν ἀνθρώπων ὅπως «ἔθνος», «θρησκεία», «φυλὴ», «ἤθη», «ἔθιμα», «παράδοση», «ἱστορία», ἀμφισβητοῦνται ὡς ξεπερασμένες.
- καὶ ἄλλα.
Τὰ ἐργαλεῖα-ὅπλα ποὺ χρησιμοποιεῖ σήμερα ἡ παγκόσμια κυριαρχία γιὰ νὰ πετύχει τοὺς στόχους της εἶναι:
- ὁ ἔλεγχος τοῦ χρήματος
- ὁ ἔλεγχος τῆς Παιδείας
- ὁ ἔλεγχος τῶν μαζικῶν μέσων ἐπικοινωνίας καὶ κοινωνικῆς δικτύωσης
- ὁ ἔλεγχος τῶν μηχανισμῶν καταστολῆς (ἀστυνομία, ὁ στρατός, κλπ)
- μετακινήσεις τῶν πληθυσμῶν
- προπαγανδιστικὴ παιδεία
Ἡ ἰδεολογία τῆς «Νεωτερικότητας» θεωρεῖ γιὰ τὰ «συμπτώματα ἀδικίας» ὅπως
- ἐγκληματικότητα καὶ λοιπὲς παραβατικὲς συμπεριφορὲς,
- πορνεία καὶ λοιπὲς σεξουαλικές διαστροφὲς,
- κάπνισμα, ἀλκοὸλ καὶ λοιπὲς ἀνθυγιεινὲς συνήθειες,
- ἀστρολογία, χαρτομαντεία, καφεμαντεία, ταρώ, καὶ λοιπὲς μαντικὲς δραστηριότητες
- «μόδες» ἐποχῆς
- ρατσισμός, φεμινισμός καὶ λοιπὲς κοινωνικὲς συγκρούσεις
- καὶ ἄλλα πολλὰ παρόμοια
ὅτι ἡ σημερινὴ ἀντιμετώπισή τους ἀπὸ τὴν κοινωνία εἶναι ἡ καλυτέρα ὅλων τῶν προηγουμένων.
Ἡ «Νεωτερικότητα» ἔχει πείσει ἕνα μέρος τῶν «ὑπηκόων» ποὺ τὴν ἐνστερνίζονται, ὅτι ὅλα αὐτὰ ἀντιμετωπίζονται μὲ τὸν καλύτερο δυνατὸν τρόπο καὶ ὅτι σὲ ὅλα εἴμαστε καλύτεροι ἀπὸ τὶς προηγούμενες ἱστορικὲς περιόδους τῆς ἀνθρωπότητος.
Γιὰ ὅλα τὰ παραπάνω ἡ «Νεωτερικότητα» δέχεται νὰ ἔχουμε καὶ τὴν κατάργηση τῆς Δημοκρατίας, τὴν ἀπαγόρευση τοῦ ἐλεύθερου λόγου, οἱ μόνοι ποὺ θὰ ὁμιλοῦν θὰ εἶναι οἱ ἡγέτες, οἱ ἐπιστήμονες, οἱ εἰδικοὶ καὶ οἱ ἄριστοι, αὐτοὶ μόνο ξέρουν καὶ μόνο αὐτοὶ θὰ ἀντιμετωπίζουν· ἔτσι λοιπὸν ἡ ἐγκαθίδρυση μιᾶς δικτατορίας καλυμμένη μέ το μανδύα τῆς ψευδο-δημοκρατίας καὶ τῶν ψευδο-ἐκλογῶν γίνεται πραγματικότητα.
Φιλοσοφία καὶ «Νεωτερικότητα»
Ὁ Πόλεμος τῆς «ἐξουσίας» ἐνάντια στοὺς «ἀνθρώπους» διεξάγεται ἐδῶ καὶ χιλιετίες μέσῳ τῆς «Νεωτερικότητας».
Οἱ ἀγῶνες καὶ οἱ πόλεμοι ποὺ δίνουν οἱ ἐξουσίες γιὰ νὰ διατηρηθοῦν, νὰ ἀναπαραχθοῦν, νὰ διευρυνθοῦν καὶ νὰ μεγεθυνθοῦν στηρίζουν ὅλες τὶς ἰδεολογικὲς τους προπαγάνδες κατὰ πολὺ μεγάλο βαθμὸ στὴν ἰδεολογία τῆς «Νεωτερικότητας».
Ἡ «Νεωτερικότητα» τῆς κάθε ἐποχῆς προσπαθεῖ νὰ περάσει τὸ παραμύθι τῆς ἐξουσίας ὅτι ἐμεῖς εἴμαστε καλύτεροι ἀπὸ ὅλες τὶς προηγούμενες. (εἶναι ὁ ὁρισμὸς τῆς Νεωτερικότητας).
Ἡ φιλοσοφία ἔρχεται κάθε φορὰ νὰ ἀποκαλύψει καὶ αὐτὰ τὰ ψεύδη τῆς ἐξουσίας.
Ἡ προσπάθεια κάποιων φωτισμένων ἀνθρώπων νὰ ἀποκαλύψουν τὰ ψεύδη ποὺ ὑπάρχουν καὶ διαδίδονται στὴν κοινωνία εἶναι ἕνα ἀπ’ τὰ βασικὰ ἔργα τῆς φιλοσοφίας.
Ἡ «Νεωτερικότητα, ἡ ἰδεολογία ὅλων τῶν ἰδεολογιῶν ἀενάως θὰ συγκρούεται μὲ τὴν φιλοσοφία.
Δημήτριος Μούρμουρας
