Γιὰ τὸν ἐπαναπροσδιορισμὸ τῆς Γυμναστικῆς στὰ σχολεῖα καὶ τὴν κοινωνία.

Ὁ ὁρισμὸς τῆς Γυμναστικῆς

Γυμναστικὴ εἶναι κίνηση τοῦ σώματος, μὲ α) συμμετρία, β) ρυθμό, καὶ γ) πληρότητα, καὶ δ) προσαρμογή, μὲ μοναδικὸ σκοπὸ τὴν Ὑγιεία, τὸ Κάλλος καὶ τὴν Εὐεξία το ἀτόμου

Τὰ ἀξιώματα τῆς Γυμναστικῆς

1. Ἡ Γυμναστικὴ εἶναι γιὰ τὸ Σῶμα ὅ,τι τὰ μαθηματικά (ἡ σκέψη, ἡ Λογική) γιὰ τὸν Νοῦ
2. Ἡ Γυμναστικὴ ἔχει μοναδικὸ σκοπὸ τὸ Κάλλος, τὴν Ὑγιεία, τὴν Σωματικὴ καὶ Ψυχικὴ Εὐεξία τοῦ ἀτόμου, καὶ τίποτα ἄλλον.
3. Ἄνδρες, γυναῖκες, παιδιά, ἀνεξαρτήτως ἡλικίας καὶ σωματικῆς κατατομῆς καὶ κατάστασης, ὀφείλουν νὰ γυμνάζονται καθημερινά. «γυμνὰς τὰς γυναῖκας ἐν ταῖς παλαίστραις γυμναζομένας μετὰ τῶν ἀνδρῶν...» Πλάτωνος Πολιτεία [452β]
4. Ἡ Γυμναστικὴ πρέπει ν' αὐτονομηθεῖ ἀπὸ τὶς ἀθλητικὲς δραστηριότητες (γιὰ τὴν διάκριση μεταξὺ γυμναστικῆς ἀθλητισμοῦ καὶ ἀγώνων, βλέπε ἐδῶ).
5. Ἡ προσαρμογὴ καὶ ἡ παραμετροποίηση τῆς ἐκγύμνασης τοῦ καθενὸς εἶναι προσωπικὴ καὶ ἀτομική του ὑπόθεση.

Ἡ Γυμναστικὴ στὴν Ἐκπαίδευση

• Ὡς Γυμναστικὴ νοεῖται ἡ ἐξάσκηση (κίνηση) τοῦ σώματος, μὲ α) συμμετρία, β) ρυθμό, καὶ γ) πληρότητα, δ) προσαρμογή, μὲ μοναδικὸ σκοπὸ τὴν Ὑγιεία, τὸ Κάλλος καὶ τὴν Εὐεξία το ἀτόμου. Ἡ χρήση ὀργάνων ἐπιτρέπεται ἐφ' ὅσον καὶ ὅταν τηροῦνται καὶ οἱ τρεῖς αὐτὲς προϋποθέσεις.
• Γιὰ τὴν διάκριση τῆς Γυμναστικῆς ἀπὸ τὶς ἀθλοπαιδιές, τὰ ἀγωνίσματα καὶ τὸν ἀθλητισμὸ ἐν γένει, ἀναφέρομαι ἀναλυτικὰ στὴν ἀνάρτησή μου: «Γυμναστικὴ, Ἀθλητισμὸς καὶ Ἀγῶνες»
• Ἡ γυμναστικὴ ἀποτελεῖ σὲ ὅλες τὶς βαθμῖδες τῆς ἐκπαίδευσης, σὲ ὅλες τὶς ἐποχὲς καὶ σὲ ὅλες τὶς πολιτισμένες χῶρες βασικὸ μέλημα τῆς ἐκπαίδευσης.
• Τὰ τελευταῖα χρόνια, στὰ σχολεῖα μας, ἡ «Γυμναστικὴ» ἐκφυλίζεται σταδιακὰ μέσῳ τῶν α) διαφόρων δραστηριοτήτων (ἀθλητικῶν ἢ μή), β) τῆς ἐπέλασης τῶν διαφόρων συλλόγων (ἐπαγγελματικῶν ἢ μή), ποδοσφαιρικῶν συνήθως (ἀλλὰ ὄχι μόνο), καὶ γ) τῆς γενικώτερης, ἀγνώστου αἰτιολογίας, ἀπαξίωσης τῆς Γυμναστικῆς.
• Τελικῶς, ἡ «Γυμναστικὴ» τείνει νὰ γίνει μάθημα μὴ καταξιωμένο στὴν συνείδηση τῶν μαθητῶν, τῶν γονέων καὶ τῶν δασκάλων.

Οἱ Προτάσεις μου
γιὰ τὸν ἐπαναπροσδιορισμὸ τῆς Γυμναστικῆς στὰ σχολεῖα καὶ τὴν κοινωνία.

1. Νὰ γίνει ἡ Γυμναστικὴ πρωτεῦον μάθημα.
2. Νὰ διακριθεῖ πλήρως ἀπὸ τὶς «δραστηριότητες» (ἀθλοπαιδιές, ἀγῶνες, χορούς, κ. λπ.)
3. Νὰ καταστεῖ ἡ Γυμναστικὴ καθημερινὴ δραστηριότητα ὑποχρεωτικὴ γιὰ μαθητὲς καὶ δασκάλους.
4. Πρακτικά, τὸ πρῶτο δίωρο κάθε μέρας, μαθητὲς καὶ δάσκαλοι μαζί, νὰ γυμνάζονται ὑπὸ τὴν καθοδήγηση τῶν ἴδιων τῶν δασκάλων καὶ δὴ τῶν Γυμναστῶν.
5. Τὰ πρακτικὰ θέματα (χῶροι, προσωπικὸς ἐξοπλισμός, γυμναστικὴ περιβολή, φόρμες, σορτσάκια καὶ λοιπά) νὰ ἀντιμετωπίζονται ἐκ τῶν ἐνόντων.
6. Οἱ δάσκαλοι καὶ μὲ τὸ παράδειγμά τους νὰ διδάσκουν στοὺς μαθητὲς τὴν ἀναγκαιότητα αὐτῆς τῆς συνήθειας, τῆς «καθημερινῆς ἐκγύμνασης τοῦ σώματος».
7. Ὅλοι (μαθητές, γονεῖς, δάσκαλοι, πολιτεία) νὰ συνειδητοποιήσουν τὰ ὀφέλη τῆς Γυμναστικῆς σὲ βάση καθημερινή. Δὲν ὑπάρχουν ἀργίες, Σαββατοκύριακα οὔτε διακοπὲς γι' αὐτὴν τὴν καθημερινὴ ἀνάγκη! Ἀπεναντίας.
8. Τὸ βασικότερο καὶ σπουδαιότερο ὅλων: Νὰ μάθουμε στὰ παιδιά μας ὅτι ἡ Γυμναστικὴ εἶναι μιὰ πρακτικὴ γιὰ ὅλη τὴν ὑπόλοιπη ζωή τους· κάτι παρόμοιο μὲ τὸ πλύσιμο τῶν δοντιῶν.

Ἀγχιβασίην