Ἡ Κρίση
ὁρισμός, αἴτια, λύσεις
Θὰ προσπαθήσω νὰ δώσω τὸν ὁρισμό, τὴν ἱστορία καὶ τὴν οὐσία τῆς ἔννοιας αὐτῆς ποὺ ἀπασχολεῖ τὰ τελευταῖα χρόνια τὴν κοινωνία μας.
Ὁρισμός
Ἡ «Κρίση» προέρχεται ἀπὸ τὴν λέξη «κρίνω» ποὺ σημαίνει:
χωρίζω, διαχωρίζω, ξεχωρίζω, διαλέγω, ἐκλέγω, διακρίνω, ἀνακρίνω, ἐξετάζω, ἐξηγῶ, ἑρμηνεύω, ξεδιαλύνω, δικάζω, ἀποφασίζω, ἐγκρίνω, ἐπιδοκιμάζω, κατακρίνω, καταδικάζω, ἐγκαλῶ, ἐνάγω, μηνύω, θεωρῶ, νομίζω, προκρίνω.
Αἴτια
Ἡ παραγωγὴ πλούτου καὶ ἡ χρόνια ἀνισοκατανομή του αὐξάνει καὶ συσσωρεύει τὴν ἀδικία, ὁδηγῶντας τὴν κοινωνία σὲ καταστάσεις ὀξείας τοξικότητας (ταξικότητας):
ἐγκληματικότητα, ἐξαθλίωση, πορνεία, μαφία, ναρκωτικά, ἐξάρτηση, ἐκμετάλλευση, ὑποδούλωση, μετανάστευση κ.ο.κ., ὥσπου νὰ ξεπεραστοῦν τὰ ὅρια ἀνοχῆς τῆς κοινωνίας, (ἀνοχῆς ποὺ βοηθιέται ἀπὸ τὸ «γονίδιο ἀντιμετώπισης φυσικῶν καταστροφῶν»), καὶ τότε ξεσπᾷ τὸ κοινωνικὸ φαινόμενο ποὺ ἀποκαλοῦμε «Κρίση».
Στὸ ἠθικό-ἰδεολογικὸ ἐπίπεδο, τὸ αἴτιο τῆς κρίσεως εἶναι ἡ μετατροπὴ τοῦ Νομίσματος σὲ Χρῆμα.
Στὸ πολιτικό-οἰκονομικὸ ἐπίπεδο, ἡ ἀποδοχὴ τοῦ «τριπλοῦ ἐγκλήματος» ὁδηγεῖ μὲ μαθηματικὴ ἀκρίβεια σὲ κρίση.
Λύσεις
Ἡ Κρίση, συνεπῶς, στὴν «Ἠθική», τὴν «Πολιτική», τὴν «Οἰκονομία» καὶ ὅπου ἀλλοῦ, δὲν εἷναι τίποτε ἄλλο ἀπὸ μιὰ χρόνια συσσώρευση «ἀδικίας», μὲ τὴν εὐρύτερη ἔννοια τοῦ ὅρου, καὶ τότε οἱ κοινωνικὲς δομὲς «συσπειρώνονται» γιὰ νὰ ἐπαναφέρουν τὰ πράγματα στὴν ὑποτιθέμενη ὁμαλὴ κατάσταση «δικαιοσύνης».
Οἱ κοινωνίες βγαίνουν ἀπὸ τὴν κατάσταση κρίσεως μὲ τοὺς ἑξῆς τρόπους: εἴτε ὁδηγοῦνται σὲ πόλεμο, εἴτε ἐπέρχεται ἐπανάσταση, εἴτε ἀνακατανομὴ τοῦ πλούτου ἐντὸς τοῦ ὑπάρχοντος συστήματος.