Σύμφωνο συμβίωσης
Ἡ μετατροπὴ τῶν ἀνθρώπων σὲ φυτά
Γενικά
Εἶναι μεγάλη ὑπόθεση «κάποιος» νὰ σοῦ δίνει ἄδεια γιὰ νὰ ἐκφράσεις τὶς βασικὲς λειτουργίες τῆς ζωῆς καὶ τῆς ὑπόστασής σου -- ἴσως ὁ ἀπόλυτος ὁρισμὸς τῆς Ἐξουσίας καὶ τῆς Ὑποτέλειας. Ἡ Νομοθεσία εἶναι καλὸ νὰ ὑπάρχει γιὰ τὴν ἀνατροφή, διατροφή, ἀνάπτυξη, ἐξασφάλιση, καὶ σεβασμὸ τῶν παιδιῶν καὶ τῶν νέων, ἀπὸ τὴν γέννηση μέχρι τὴν ἐνηλικίωσή τους, καθὼς ἐπίσης καὶ γιὰ ὅλα τὰ ἄτομα μὲ διαφορετικές ἢ αὐξημένες ἀνάγκες (ἀνάπηροι, ἀνήμποροι, γέροι, παιδιὰ κ. λπ.). Τὸ σύμφωνο συμβίωσης, ὁ πολιτικὸς καὶ θρησκευτικὸς γάμος, μποροῦν νὰ καταργηθοῦν παντελῶς. Δὲν προσφέρουν τίποτα σήμερα.
Ἐλεύθερη σχέση ἢ σύμφωνο συμβίωσης;
Εἶναι τὸ πρῶτο ἐρώτημα ποὺ θὰ ἀπασχολεῖ ἀπὸ δῶ καὶ στὸ ἑξῆς τοὺς νέους τῆς ἐποχῆς μας.Ἢ ἀλλιῶς «Νὰ παντρευτοῦμε ἢ νὰ συζήσουμε;»
Στὸ παραπάνω ἐρώτημα, ὅπως καὶ νὰ τὸ θέσουμε, ἕνα εἶναι τὸ ζητούμενο: Εἴτε ἀφήνουμε τοὺς ἀνθρώπους νὰ ζοῦν ἐλεύθερα καὶ νὰ καθορίζουν οἱ ἴδιοι τὶς σχέσεις τους δυναμικὰ καὶ έξωθεσμικά, εἴτε ἀντ' αὐτοῦ τοῦς φτειάχνουμε νομικὸ κοινωνικὸ πλαίσιο, μέσα στὸ ὁποῖο ὀφείλουν νὰ ἐκφράζονται ἐρωτικά, συναισθηματικά, κοινωνικά!
Τὰ ἐρωτήματα:
Μονογαμία στιγμῆς, μονογαμία-πολυγαμία ζωῆς, ἐρωτικὲς ἐπιλογές, σεξουαλικὲς προτιμήσεις, καὶ τὰ παρόμοια, εἶναι ὅσα κάθε ἄνθρωπος, ἐλεύθερα καὶ ἐξωθεσμικὰ σὲ ἀτομικὸ καὶ προσωπικὸ ἐπίπεδο, χωρὶς προκλήσεις, χρειάζεται νὰ μπορεῖ νὰ ἀπαντᾷ ὅπως θέλει καὶ μὲ «σύμφωνα» διαπροσωπικῶν συναλλαγῶν νὰ διαπραγματεύεται μὲ τοὺς συνανθρώπους του, ὥστε νὰ ζῇ τὴν ζωὴ ποὺ ἐπιθυμεῖ, χωρὶς νὰ παραβιάζει τὶς ἐπιθυμίες τῶν ἄλλων. Ὅλες οἱ ἐξουσιαστικὲς ἰδεολογίες θέλουν τὸν ἄνθρωπο μονογαμικό, ἀνέραστο, εὐνουχισμένο. Ὅσο πιὸ σκληρή, ἀπάνθρωπη καὶ βάρβαρη εἶναι μιὰ ἐξουσία, τόσο περισσότερο ἀπαιτεῖ τὰ παραπάνω.
Ἡ πορνεία
Ἂν τὸ πρόβλημα δὲν εἶναι «οἰκονομικό», δηλαδὴ περιουσίας, κληρονομιᾶς, σύνταξης, προσφορᾶς ὑπηρεσίας-ἐργασίας κ. λπ. (δηλαδή, μὲ ἄλλα λόγια, «πρόβλημα πορνείας»), τότε τὰ ἀμείλικτα ἐρωτήματα ποὺ τίθενται εἶναι:
Γιατί νὰ χρειάζεται σύμφωνο συμβίωσης κάποιος γιὰ νὰ συμβιώσει;
Εἶναι τὸ Σύμφωνο συμβίωσης καὶ ἡ πορνεία ἕνα καὶ τὸ αὐτό;
Τὰ παιδιά
Πῶς θὰ μεγαλώνουν τὰ παιδιά, ἡ φύση μᾶς τὸ διδάσκει μὲ ἁπλούστατον τρόπο: 9 μῆνες στὴν κοιλιὰ τῆς μάννας, μερικὰ χρόνια μὲς στὴν ἀγκαλιά της, λίγα ἀκόμη στὴν αὐλή της! Ἄλλος τρόπος δὲν ὑπάρχει.
Μία ἐλεύθερη μητέρα μεγαλώνει τὸ παιδί της μὲ τὸν σύντροφό της ἢ ὄχι. Δὲν κατανοῶ γιατί πρέπει νὰ χρειάζεται νομικό πλαίσιο συμβίωσης μὲ κάποιον. Ὁ πατέρας πρέπει νὰ εἶναι ὁ γνωστός, καὶ νὰ ἔχει ἀναγνωρίσει τὸ παιδί του. Ἡ τεχνολογία σήμερα μᾶς δίνει τὴν δυνατότητα νὰ ἐπιβεβαιώσουμε ἂν χρειασθεῖ τὸν φυσικό του πατέρα. Ἡ πρόταση τοῦ Πλάτωνος γιὰ κοινοβιακὴ ἀνατροφὴ τῶν παιδιῶν χωρὶς γονικὴ ταυτότητα εἶναι πολὺ προχωρημένη θέση, τὴν ὁποία δὲν συζητᾷ σχεδὸν κανεῖς σήμερα.
(Πλάτωνος Πολιτεία, 424)
Ἡ διαμόρφωση τῆς κοινῆς γνώμης
Ὅλα τὰ μέσα μαζικῆς ἐπικοινωνίας, ὡς μέσα διαμορφώσεως μαζικῆς κουλτούρας, μὲ τὶς ταινίες καὶ τὶς ἐκπομπές τους, φτιάχνουν τὴν συνείδηση τοῦ μέσου πολίτη. Σήμερα ὑπάρχουν τέσσερα σχήματα συμβίωσης (δύο ἢ περισσοτέρων ἀτόμων). Τὸ πρῶτο εἶναι ὁ θρησκευτικὸς γάμος, τὸ δεύτερο εἶναι ὁ πολιτικὸς γάμος, τὸ τρίτο εἶναι τὸ σύμφωνο συμβίωσης ὅπως θεσπίσθηκε πρόσφατα, καὶ τέλος, ἡ ἐλεύθερη σχέση. Ἀντίστοιχα ὑπάρχουν 4 εἴδη παιδείας: 1. θρησκευτική, 2. κρατική, 3. ἡ τῆς Νέας Τάξης καὶ 4. ἡ ἐλεύθερη. Ἀναλόγως τῆς παιδείας του, ἕκαστος ἐπιλέγει τὸν τρόπο ποὺ ἐπιβιώνει καὶ συμβιώνει. Σήμερα, τὰ ΜΜΕ κατὰ κανόνα διαμορφώνουν τὴν ἀπαίτηση τῆς κυρίαρχης ἰδεολογίας ποὺ λέει «Ἐμπορευματοποίηση τῶν πάντων. Φ.Π.Α. σὲ ὅλα». Νὰ χτυπηθεῖ μὲ τὸ σύμφωνο συμβίωσης ἡ κάθε προσφερόμενη ὑπηρεσία (τύπου πορνείας) ἡ ὁποία κινεῖται μὲ «μαῦρο χρῆμα», π.χ. οἱ γυναῖκες ποὺ προσέχουν τοὺς γέρους! Τὸ σύμφωνο συμβίωσης εἶναι ἄκρως ὑποκριτικὸ πολιτικῶς, καὶ ἕπεται ἡ ὑποχρεωτικὴ διεύρυνσή του σὲ ὅποιους συγκατοικοῦν κάτω ἀπ' τὴν ἴδια στέγη γιὰ δῆθεν λόγους φοροδιαφυγῆς, ἀλλὰ στὴν πραγματικότητα εἶναι γιὰ τὸν Φ.Π.Α. 23% σὲ κάθε συμβολαιογραφική πράξη -- μιὰ ὀργουελλιανὴ φρίκη!
Συμπεράσματα
Ἀπὸ τὴν ἐμπειρία σὲ γάμους, ἀρραβῶνες, διαζύγια, συμβιώσεις, συγκατοικήσεις κ. λπ., καὶ μελετῶντας τὰ διάφορα νομοσχέδια γιὰ τὸ οἰκογενειακὸ δίκαιο καὶ τὸν πολιτικὸ καὶ θρησκευτικό γάμο καὶ ὅλα τὰ συναφῆ, κατέληξα στὴν ἑξῆς θέση:
Θὰ μποροῦσαν οἱ ἄνθρωποι ν' ἀγνοήσουν πλήρως κάθε νομικὴ ὑπόσταση τοῦ πολιτικοῦ γάμου, τοῦ θρησκευτικοῦ γάμου καὶ τοῦ συμφώνου συμβίωσης. Ὁλοκληρωμένο νομικὸ πλαίσιο ποὺ νὰ διέπει τὶς σχέσεις τῶν ἀνθρώπων καὶ τὶς υἱοθεσίες τῶν ἀνηλίκων, μὲ πλήρη ἐλευθερία καὶ πλήρη ἀξιοπρέπεια, εἶναι ἀπαραίτητο, καί, νομίζω, ὑπάρχει. Οἱ ἄνθρωποι μποροῦν νὰ συνάπτουν ὅ,τι σχέση ἐπιθυμοῦν, ἐρωτικὴ ἢ μή (ἐννοεῖται χωρὶς παραβίαση νόμων).
Ἂν καὶ ὅταν οἱ ἄνθρωποι κατανοήσουν τὰ αἴτια τῆς ὕπαρξης αὐτῶν τῶν θεσμῶν, μᾶλλον θὰ τοὺς καταργήσουν στὴν πράξη!
Ἕνα τέτοιο σχέδιο ἐδῶ