Ἀγχιβασίην
Οἱ Σύγχρονες Πυραμίδες
τῶν Σκουπιδιῶν καὶ τῶν Βρωμιῶν
«Σκουπίδι θὰ γίνει καὶ ὁ σκουπιδοτενεκές»
Τὸ ἐνενῆντα ἐννιὰ τοῖς ἑκατό (99%) τῶν σκουπιδιῶν καὶ ὅλων τῶν ἄλλων λεγόμενων βρωμιῶν, εἶναι προϊόντα καὶ ἀγαθὰ πολύτιμα, ἀγορασμένα κάποιαν ἄλλη στιγμή!
Ὅταν λέμε «καθαρίζω τὴν βρωμιά», ἁπλῶς ἀποσιωποῦμε ὅτι «βρωμίζω κάτι ἄλλο»!
καὶ ὅταν λέμε «μαζεύω τὰ σκουπίδια», ἁπλῶς ἀποσιωποῦμε πὼς τὰ πετάω σὲ μιὰν ἄλλη περιοχή.
Τὸ σύνθημα-ἀνέκδοτο:
«Διατηρῆστε τὴν Ἀθήνα καθαρή· ταχυδρομῆστε τὰ σκουπίδια στὴν Θεσσαλονίκη.»
εἶναι χαρακτηριστικὸ αὐτῆς τῆς «οὐτοπίας τῆς καθαριότητας».
Καὶ νὰ μὴν ξεχνᾶμε τὸ Ἀξίωμα ποὺ λέει πὼς «ὁτιδήποτε παράγεται, εἶναι ζήτημα χρόνου πότε θὰ γίνει σκουπίδι».
Ὑπῆρξα τυχερὸς ἄνθρωπος, διότι πρόλαβα καὶ ἔζησα ὁριακὰ τὴν ἐποχὴ ποὺ ἡ κοινωνία δὲν παρῆγε σκουπίδια, τὴν δεκαετία τοῦ 1950!
Σήμερα, ἡ ἀνεξέλεγκτος παγκόσμια παραγωγή, καλυπτόμενη μὲ τὸν ἰδεολογικὸ μανδύα τῆς «ἀνάπτυξης», σκουπιδοποιεῖ καὶ καταστρέφει τὰ πάντα, ἀκόμη καὶ τὸν ἴδιο τὸν Ἄνθρωπο, ἀκόμη καὶ τὶς ἀξίες τῆς δικαιοσύνης καὶ τῆς ἰσότητος, ἀκόμη καὶ τὸν ἴδιο τὸν πλανήτη.
Γιὰ τὶς πυραμίδες τῆς Βρωμιᾶς (καί τῆς πραγματικῆς καί τῆς συμβολικῆς) ἰσχύουν ὅ,τι καὶ γιὰ τὶς πυραμίδες τῶν σκουπιδιῶν, μονάχα ποὺ ἐδῶ οἱ «Φαραὼ» εἶναι πιὸ ἀπροκάλυπτοι.
Τὰ ἀρχαῖα θέατρα καὶ οἱ κλαδοῦχοι εἶναι τὸ σύμβολο μιᾶς ἀνάπτυξης μὲ σεβασμὸ στὸν ἄνθρωπο καὶ τὸ περιβάλλον.
Ἡ κατασκευή ἑνὸς σκαλιστοῦ ἀρχαίου θεάτρου πάνω σὲ βράχο καὶ παίρνοντας τὸ ὑλικὸ ἀπὸ αὐτὸ τὸ «λατομεῖο», γίνεται ἡ κατασκευὴ τῶν κτιρίων τῆς πόλεως, εἶναι ἕνα μοντέλλο παραγωγῆς χωρὶς σκουπίδια, καταστροφές καὶ ἀπόβλητα.
Ἕνα ἀκόμη παράδειγμα μὴ καταστροφικῆς παραγωγῆς:
Οἱ «κλαδούχοι» ἦταν αὐτοὶ οἱ ὁποῖοι ἔκοβαν τὰ ξύλα ἀπὸ τὸ δάσος, κλαδεύοντας το, γιὰ νὰ καλύψουν τὶς ἀνάγκες θέρμανσης, καὶ ταυτόχρονα μὲ αὐτὴ τους τὴν ἐνέργεια βοηθοῦσαν τὸ δάσος νὰ ἀναπτυχθεῖ καλύτερα.
