36 χρόνια μετά...

Στὸ φίλο μου τὸ Νίκο,
ἀφιερωμένο ἐξαιρετικά,
ποὺ μετὰ 36 χρόνια,
βρεθήκαμε ξανά!

Πὼς πέρασε ὁ καιρός,
ποὺ ἤμασταν παιδιά,
τὸ γέρας πὼς κερδίσαμε,
καὶ τὰ ἄσπρα τὰ μαλλιά!

Φίλε μοῦ Νίκο,
Ἀγαπητὲ συμμαθητά,
ποὺ στὸ Μοναστηράκι,
ἐσμίξαμε ξανά.

Συγκίνηση μεγάλη,
μαζὶ μὲ τὰ φιλιά,
καὶ τὸν χαιρετισμό μας,
ἡ αὐθόρμητη ἀγκαλιά!

Μὲ φόντο τὴν Ἀκρόπολη,
μιλῶντας γιὰ πολλά
μικρὰ μὰ καὶ μεγάλα,
εὐφράνθει ἡ καρδιά,

Γιὰ κάποια ἀπὸ τὴ Ζωή,
καὶ ἄλλα ἀπὸ τὴ Σχολή,
γιὰ κάποια ποὺ ἀλλάξανε,
καὶ ἄλλα ποὺ ἴδια μένουν.

Καὶ νὰ τὰ ξαναποῦμε,
νὰ ξανα εὐχαριστηθοῦμε,
αὐθόρμητα εὐχηθήκαμε,
καὶ ἀποχαιρετιστήκαμε.

σ' εὐχαριστῶ

Δημήτριος Ε. Μούρμουρας