ΜΕ τ' ΑΓΕΡΙ ΤΑΓΙΕΡΑΚΙ

Amor vagabundus

Ο Sidus clarum puellarum,
o porta clausa, fons hortorum
cella custos ungentorum
cella pigmentoria, Ave

Pulchra enim sunt ubera tua
quae paululum supereminent
et tament modice,
nec fluitantia licenter
sed restricta leniter
repressa sed non depressa...

Fons hortorum, de te fabula narratur
Tolle et lege, o corona regni de manu Amor.

Omnis mundi creatura
quasi liber et pictura
nobis est in speculum

Amor, o occuli speculae mundi,
facit quod ipsae res quae amantur,
amanti aliquo modo uriantur
et amor, o valde bona ab initio,
est magis cognitivus quam cognitio.

Tipice laberinthus denotam hunc mundum
intranti largus redenti sed nimis artus.
Mundus senescit sine Amor sine mentis verbum
Salva me ab ore leonis tu fons vitae

Sine existentia tua mundus est sicut
civitas sine opibus mensa sine cibis
hortus sine herbis pratum sine floribus
arbor sine foliis, arbor vitae crucifixae

Pulchra enim sunt ubera tua
Pulchra enim sunt femora tua
Pulchra enim sunt occuli tua
iam homo nudus cum nuda iacebat
Amor per mundum discurrit vagabundus...