Η έκλειψη του 1999: Φωτογραφίες

Η Έλενα έξω από το σπίτι της στο Μόναχο. Ετοιμαζόμαστε να πάμε βόλτα με τα ποδήλατα στην Isar και αργότερα στο σπίτι του αδερφού της για βίντεο.

Κάναμε μια στάση στην όχθη της Isar για φωτογραφίες.

Και εδώ είμαι εγώ στην όχθη της Isar. Είναι πετρούλες που υποθέτω πως όταν το ποτάμι φουσκώνει τις καλύπτει. Κάπου εδώ έγινε το μπιτς-πάρτυ τη νύχτα, γύρω από μια ωραία φωτιά (χωρίς κιθάρες ευτυχώς, αν και νομίζω ότι οι Γερμανοί δεν ξέρουν τα τραγούδια της λίστας).

Είμαστε στη νότια άκρη του Μονάχου, αλλά αυτός ο καταπληκτικός ποδηλατόδρομος συνεχίζει στην καταπράσινη όχθη της Isar, περνάει μέσα απ' την πόλη, και τελικά καταλήγει, ύστερα από 40 km, στο Freising.

Στην είσοδο του τεχνικού μουσείου υπάρχει ο Ήλιος υπό κλίμακα, και σ' αυτό το δρόμο (για τζόγκινγκ νομίζω, αλλά η Έλενα, Ελληνίδα κατά το ήμισυ, αποφάσισε να τον κάνουμε με ποδήλατα, ενοχλώντας βέβαια όσους έτρεχαν εκεί) υπάρχουν αυτά τα πράγματα που δείχνουν τους πλανήτες υπό κλίμακα και διάφορες πληροφορίες για τους πλανήτες. Ένα μέτρο αντιστοιχεί σε περίπου 1 000 000 km, οπότε η θέση του πλανήτη Ποσειδώνα είναι αρκετά χιλιόμετρα από την είσοδο του μουσείου.

Με την Έλενα σε πεζογέφυρα της Isar.

Θέα προς τα δυτικά από το Κτίριο Διοίκησης του Πολυτεχνείου, απ' όπου παρακολουθήσαμε την έκλειψη. Τα δύο γκρίζα πράγματα στον ουρανό είναι προβλήματα που προέκυψαν κατά τη σάρωση της φωτογραφίας. Λίγο αργότερα μαζεύτηκαν άνθρωποι και στο ψηλό κτίριο με το ρολόι (τα τσιράκια του κωδωνοκρούστη, υποθέτω).

Θέα προς τα ανατολικά από το Κτίριο Διοίκησης του Πολυτεχνείου.

Όπως βλέπετε από τη σκιά στον τρυφερό λαιμό της κορασίδος, ο Ήλιος είναι λαμπερός, και πολλοί άνθρωποι στην ταράτσα τον παρατηρούν με ενδιαφέρον, καθώς έχει καλυφθεί από τη Σελήνη κατά το ήμισυ και πλέον.

Δε μοιάζει με εξωγήινη εδώ η Έλενα;

Εδώ ο Ήλιος έχει καλυφθεί κατά τουλάχιστον 90%. Τραβώντας όμως χωρίς φίλτρο, το μόνο που πέτυχαν το διάφραγμα 22 η ταχύτητα 1/1000 ήταν να μην καταστραφεί το φιλμ και να βγει αυτό το όμορφο αστέρι.

Τελικά η Αφροδίτη φάνηκε στη φωτογραφία, κοντά στην άκρη του πεδίου. Αυτό είναι μόνο το τμήμα της φωτογραφίας που παρουσιάζει ενδιαφέρον. Όχι βέβαια ότι είναι τίποτε το εκρηκτικό, αλλά για μένα είναι σημαντική γιατί μου θυμίζει τη στιγμή στην οποία είδα με δέος στον ουρανό την Αφροδίτη. Είναι στο κάτω αριστερά μέρος της φωτογραφίας, εκεί που υπάρχει το άνοιγμα από σύννεφα, εκείνη η άσπρη κουκιδίτσα. Η έκθεση είναι περίπου 10 s, με διάφραγμα 2.

Εδώ πίνουμε αμέριμνοι τις μπυρίτσες μας. Είμαστε, από αριστερά, η γερμανίδα θεία των κύπριων, εγώ, η Έλενα, ο Άλεξ και ο συνονόματος. Τη φωτογραφία βγάζει ο Αρτούρ.

Αυτός ο τύπος έπαιρνε διάφορες θέσεις και παρίστανε το άγαλμα, και ο μόνος τρόπος να καταλάβεις ότι ήταν άνθρωπος ήταν από το πλήθος που είχε συγκεντρωθεί και τον κοίταζε. Το σόου κράτησε λίγο γιατί άρχισε να βρέχει. Όλα αυτά έγιναν λίγες ώρες μετά την έκλειψη, στο κέντρο της πόλης.