Η Κως! Τι ομορφιές! Τι φάσεις! Τι γέλιο! Τι κλάμα! Τι χοροί! Τι χαμός! Τι όμορφα είχαμε περάσει! Θα σας διηγηθώ μερικά επεισόδια για να καταλάβετε.
Πρωί, γύρω στις 5, και τα μπαράκια έκλεισαν, άρχισε να ξημερώνει. Ο ένας της παρέας είχε εξαφανιστεί με μια από τις κοπέλες τις παρέας. Οι άλλοι δύο, κάπως μεθυσμένοι για ν' ανέβουν σε μηχανή, και μην έχοντας τι να κάνουν, γυροφέρνουν στο δρόμο, όπου συναντούν τρεις κοπέλες, που μόλις ήρθαν με το πλοίο. «Μήπως ξέρετε πού είναι η πλατεία των δελφινιών;» Τους τη δείχνουν, τις πηγαίνουν ως το ξενοδοχείο τους, κουβαλούν και τις αποσκευές τους, και κάνουν το κόντακτ, όπως το λέμε στα ελληνικά. Λίγο αργότερα εμφανίζεται, στην πλατεία των δελφινιών, ο τρίτος της παρέας, με την π***** στο χέρι! Τι να κάνουμε, πάμε για ύπνο!
Λοιπόν όχι, δεν θα σας διηγηθώ άλλα επεισόδια, γιατί θα έπιαναν πολύ χώρο, αλλά το παραπάνω - από τα λιγότερο εντυπωσιακά - είναι αντιπροσωπευτικό. Μόνο για δυο-τρεις από τις νύχτες που περάσαμε στο νησί τα πράγματα που έχουμε να λέμε είναι ατελείωτα.
Θα ακούσετε να σας λένε άσχημα λόγια για τα Εξάρχεια της Κω, αλλά εμείς εκεί ήμασταν κάθε βράδυ και περνούσαμε υπέροχα. Πηγαίναμε πάντα στο ίδιο μαγαζί, το Nova Vita, που μάζευε πολλούς Έλληνες. Περίπου οι μισοί πελάτες του μαγαζιού ήταν οι ίδιοι κάθε νύχτα - μεταξύ αυτών κι εμείς - και οι άλλοι μισοί άλλαζαν. Στους πεζοδρόμους των Εξαρχείων να δυσκολεύεσαι να περπατήσεις από τον κόσμο. Χαρούμενη φασαρία συνεχώς. Όσο για τις μέρες, πήγαμε και τις εκδρομές μας, παίξαμε τις ρακέτες μας, και μπορεί το νησί να μην έχει την ποικιλία και την ομορφιά της Σάμου, αλλά δεν παύει να είναι υπέροχο. Το συνιστούμε για ανεβασμένες καταστάσεις!