Ποιος, πού, πότε, γιατί;

Γιατί το σύστημα ταχείας πληκτρολόγησης των κινητών ονομάζεται Τ9;

Η ονομασία προέρχεται από το αγγλικό "Τext on 9 keys" (Κείμενο σε 9 Πλήκτρα).

Πρόκειται για μηχανισμό χάρη στον οποίο τα γράμματα της αλφαβήτου αντιστοιχούν ανά ομάδες στα εννέα πλήκτρα του τηλεφώνου. Για παράδειγμα, τα γράμματα α, β και γ βρίσκονται στο πλήκτρο 2. Χάρη στην άμεση πρόσβαση σε μια βάση δεδομένων αρκούν ελάχιστες κινήσεις προκειμένου το πρόγραμμα να αναγνωρίσει τις πιο συνηθισμένες λέξεις που αντιστοιχούν σε μία συγκεκριμένη σειρά πλήκτρων, δηλαδή γραμμάτων.

Το Τ9 δημιουργήθηκε από μια αμερικανική εταιρεία με έδρα το Σιάτλ και αγοράστηκε το 1999 από τον κολοσσό AOL Time-Warner. Αμέσως γνώρισε μεγάλη επιτυχία. Σήμερα είναι εγκαταστημένο σε όλα τα κινητά.

Τι γίνονται οι φάκελοι που στέλνουμε στον Κάδο Ανακύκλωσης του Η/Υ;

Όσοι φάκελοι μετακινούνται στον Κάδο Ανακύκλωσης δε σβήνονται από το σκληρό δίσκο, αλλά παραμένουν διαθέσιμοι στην περίπτωση που ο χρήστης θελήσει να τους ανακτήσει. Για να τους διαγράψει οριστικά πρέπει να χρησιμοποιήσει την επιλογή Άδειασμα Κάδου Ανακύκλωσης.

Κατ' ουσία, η εντολή διαγραφής ανακοινώνει στο λειτουργικό σύστημα ότι ο χώρος του δίσκου που καταλαμβάνει ο συγκεκριμένος φάκελος δεν περιέχει χρήσιμες πληροφορίες και μπορεί να χρησιμοποιηθεί εκ νέου. Το περιεχόμενό του εξακολουθεί να βρίσκεται στο σκληρό δίσκο μέχρι να εγκατασταθεί κάποιος νέος φάκελος στην ίδια θέση, κάτι που συμβαίνει σπάνια.

Οι διαγραμμένοι φάκελοι είναι πλέον απρόσιτοι, ωστόσο βρίσκονται στο σκληρό δίσκο. Υπάρχουν όμως και προγράμματα που εκτελούν μια σίγουρη διαγραφή. Αυτά δεν πληροφορούν το λειτουργικό σύστημα ότι ο χώρος μπορεί να αξιοποιηθεί από κάποιον άλλο φάκελο, αλλά αντικαθιστούν αυτόματα το περιεχόμενό του, γράφουν πάνω του τυχαίες πληροφορίες και στη συνέχεια το κάνουν διαθέσιμο για τη δημιουργία νέων φακέλων.

Γιατί η κόλλα δεν κολλάει στο καπάκι της;

Οι στιγμιαίες κόλλες περιέχουν μονομερή κυανοκρυστάλλων.

Είναι χημικές ενώσεις που έχουν ανάγκη από υγρασία για να αντιδράσουν, δηλαδή να συνενωθούν σε πολυμερή και να στερεοποιηθούν. Για να συμβεί αυτή η αντίδραση αρκεί η υγρασία της ατμόσφαιρας ή εκείνη που ενδεχομένως υπάρχει στις επιφάνειες που θέλουμε να κολλήσουμε.

Στην επιδερμίδα μας υπάρχει πάντα αρκετή υγρασία, πράγμα που εξηγεί το γιατί η κόλλα προσκολλάται τόσο εύκολα στα δάχτυλά μας. Οι κόλλες παράγονται σε αεροστεγές περιβάλλον.

Σ' αυτό το μείγμα προστίθενται σταθεροποιητικές ουσίες οι οποίες αλληλεπιδρούν με τα μόρια της κόλλας και μπλοκάρουν κάθε χημική αντίδραση. Στη συσκευασία χρησιμοποιούνται ύλες επιστρωμένες με αντικολλητικά βερνίκια ή πλαστικό (πολυαιθυλένιο, προπυλένιο).

Αυτά έχουν μια χημική δομή που εμποδίζει την προσκόλληση των υλικών στην επιφάνειά τους. Για να αποφύγουμε τη στερεοποίησή της, όταν ανοίγουμε το καπάκι πρέπει να το κλείνουμε το γρηγορότερο και να το κρατάμε μακριά από πηγές θερμότητας.

Γιατί οι αριθμοί μας, που ονομάζονται αραβικοί, είναι διαφορετικοί από τους αριθμούς που χρησιμοποιούν οι Άραβες;

Και τα δύο είδη γραφής των αριθμών προήλθαν από εκείνους που επινοήθηκαν κατά τον 6ο αιώνα από τον Ινδό αστρονόμο Αριαμπαχάτα.

Η διάδοσή τους στον αραβικό κόσμο ανάγεται στο 771, όταν κάποιοι Ινδοί μαθηματικοί έφτασαν στη Βαγδάτη. Τον 9ο αιώνα έμποροι έφεραν στην Ευρώπη την αραβική μετάφραση ενός ινδικού χειρογράφου για τους αριθμούς. Αυτό υπήρξε η αφορμή των μετέπειτα παρεξηγήσεων.

Όταν το κείμενο μεταφράστηκε στα λατινικά, τα νέα σύμβολα ονομάστηκαν "αραβικοί αριθμοί". Αυτοί άρχισαν να διαδίδονται στην Ευρώπη το 1200 μ.Χ. και η γραφή τους υπέστη πολλές τροποποιήσεις.

Το 1299, στη Φλωρεντία, απαγορεύτηκε η χρήση τους κατά τις εμπορικές συναλλαγές επειδή ήταν εύκολη η παραποίησή τους (για παράδειγμα, το 0 εύκολα μετατρεπόταν σε 6). Η γραφιστική τους ποικιλομορφία συνεχίστηκε μέχρι το 1445, ημερομηνία επινόησης της τυπογραφίας.

Αντίθετα, οι αριθμοί που χρησιμοποιούνταν στον αραβικό κόσμο μοιάζουν περισσότερο με τους αρχικούς ινδικούς αριθμούς.

Τι θα άλλαζε αν η Γη γυρνούσε ανάποδα;

Δε θα άλλαζαν παρά ελάχιστα πράγματα, ασήμαντα για τη ζωή μας. Ασφαλώς η κίνηση του Ήλιου σε σχέση με τη Γη θα μεταβαλλόταν.

Ο Ήλιος ανατέλλει και δύει καθώς η Γη περιστρέφεται γύρω από τον άξονά της με φορά από τα δυτικά προς τα ανατολικά. Αν περιστρεφόταν αντίθετα θα βλέπαμε τον Ήλιο να ανατέλλει από τα δυτικά και να δύει στα ανατολικά.

Στο ηλιακό μας σύστημα η Αφροδίτη είναι ο μοναδικός πλανήτης που περιστρέφεται με αντίθετη φορά από εκείνη της Γης, γιατί πριν από δισεκατομμύρια χρόνια προσέκρουσε σ' ένα γιγαντιαίο αστεροειδή.

Επίσης οι τυφώνες θα κινούνταν με αντίθετη φορά. Επίσης θα αντιστρεφόταν και η φορά των χαμηλών βαρομετρικών που κινούνται πάνω από την Ευρώπη από τα δυτικά προς τα ανατολικά. Οι μεταβολές αυτές θα ίσχυαν γιατί κάθε σώμα που κινείται στον πλανήτη μας υπόκειται στη δύναμη Κοριόλις, οριζόντια εκτρεπτική δύναμη, που εξαρτάται από την περιστροφή της Γης. Δεν είναι ιδιαίτερα ισχυρή ούτε και εμφανής, ωστόσο επιδρά σε οποιαδήποτε επίγεια κίνηση με αποτέλεσμα να εκτρέπει την πορεία των αντικειμένων προς τα δεξιά στο Βόρειο Ημισφαίριο και προς τα αριστερά στο Νότιο.

Οι μονοζυγωτικοί δίδυμοι έχουν τα ίδια δακτυλικά αποτυπώματα;

Τα δακτυλικά αποτυπώματα των μονοζυγωτικών ή μονοωογενών διδύμων μοιάζουν πολύ, αλλά δεν είναι απολύτως ίδια. Έχουν τον ίδιο βαθμό ομοιότητας με τα αποτυπώματα του δεξιού και του αριστερού χεριού του ίδιου ατόμου.

Μοιάζουν μεταξύ τους, αλλά ταυτόχρονα είναι μοναδικά. Η μεγάλη ομοιότητα έχει γενετική εξήγηση: οι μονοζυγωτικοί δίδυμοι, αυτοί που προήλθαν από τη διαίρεση ενός μοναδικού ωαρίου το οποίο γονιμοποιήθηκε από ένα σπερματοζωάριο, έχουν το ίδιο γενετικό υλικό.

Η εξέταση των δακτυλικών αποτυπωμάτων (δακτυλοσκόπηση) χρησιμοποιούταν παλιότερα για να διαπιστωθεί αν τα δίδυμα ήταν μονοζυγωτικά ή διζυγωτικά, δηλαδή γεννημένα από δύο ωάρια γονιμοποιημένα από δύο σπερματοζωάρια. Αυτός ο δεύτερος τύπος διδύμων, όπως και τα αδέρφια από διαφορετικούς τοκετούς, έχουν κοινό μόνο τα μισό γενετικό υλικό τους.

Η ομοιότητα των αποτυπωμάτων μεταξύ γονιών και παιδιών ή μεταξύ παιδιών από τους ίδιους γονείς φτάνει το 50%, γιατί κάθε γονιός συμβάλλει κατά το ήμισυ στο γενετικό υλικό του παιδιού του.

Γιατί το μπούμερανγκ γυρνά πίσω;

Το μπούμερανγκ συμπεριφέρεται στον αέρα όπως μια σβούρα. Μόλις φύγει από το χέρι, περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό του και προωθείται χάρη στην ωστική και περιστροφική ενέργεια που ασκεί πάνω του εκείνος που το ρίχνει. Σ’ αυτό το σημείο, το επίπεδο περιστροφής είναι σχεδόν κάθετο. Ο αέρας που ασκείται στο ένα άκρο ασκεί μια δύναμη (την άνωση) όμοια μ’ εκείνη που κρατά σε πτήση τα αεροπλάνα, αλλά με μια διαφορά: καθώς τα πεπλατυσμένα άκρα του μπούμερανγκ είναι κάθετα στη δύναμη, η άνωση τείνει να τα κάνει να περιστραφούν προς τα αριστερά (εξαιτίας του σχήματος τους), και όχι προς τα πάνω. Επίσης, καθώς τα άκρα περιστρέφονται, η ταχύτητα περιστροφής του άνω φτερού έχει φορά προς τα εμπρός, ενώ η φορά του κάτω φτερού είναι προς τα πίσω. Έτσι το φτερό που βρίσκεται πάνω κινείται ταχύτερα σε σχέση με τον αέρα, άρα ασκείται πάνω του μεγαλύτερη άνωση. Κατά συνέπεια, μετατίθεται προς τα αριστερά (για τους δεξιόστροφους ρίπτες) το επίπεδο περιστροφής και το πάνω φτερό διαγράφει έναν κύκλο. Στο υψηλότερο σημείο της τροχιάς, ως αποτέλεσμα της βαρύτητας, το μπούμερανγκ επανακτά ταχύτητα και περιστροφική δύναμη. Κάνοντας στροφή 180° επιστρέφει σ’ εκείνον που το ρίχνει σε οριζόντια θέση.

Γιατί ο μύωπας βλέπει καλύτερα μισοκλείνοντας τα μάτια;

Οι μύωπες εμφανίζουν ελάττωμα στον τρόπο με τον οποίο εστιάζει το μάτι. Για να επιτευχθεί φυσιολογική όραση, ο κερατοειδής χιτώνας και ο (κρυσταλλοειδής) φακός, στην πραγματικότητα λειτουργούν όπως ο φακός μιας κάμερας: σχηματίζουν ένα σύστημα από φακούς που διαπερνάται από τις ακτίνες του φωτός. Έτσι η εικόνα του αντικειμένου σχηματίζεται πάνω στον αμφιβληστροειδή χιτώνα σε σμίκρυνση και αντεστραμμένη. Ωστόσο, επειδή το αντικείμενο μπορεί να είναι κοντά ή μακριά από τον παρατηρητή και οι ακτίνες του φωτός μπορεί να αποκλίνουν, η λεπτή αποστολή των φακών είναι να φέρουν σε σύγκλιση τις φωτεινές ακτίνες ακριβώς πάνω στον αμφιβληστροειδή χιτώνα. Πρόκειται για το μοναδικό σημείο όπου το φωτεινό ερέθισμα μεταφράζεται σε εικόνα και αποστέλλεται στον εγκέφαλο. Οι μύωπες, λοιπόν, παρουσιάζουν δυσλειτουργίες σ’ αυτό το συγκεκριμένο μηχανισμό. Εξαιτίας της υπερβολικής διαπλάτυνσης του οφθαλμικού βολβού ή, συχνότερα, εξαιτίας της υπερβολικής καμπυλότητας του κερατοειδούς ή του φακού, δεν καταφέρνουν να εστιάσουν στα μακρινά αντικείμενα. Το σύστημα των φακών κάνει τις ακτίνες του φωτός να συγκλίνουν μπροστά από τον αμφιβληστροειδή και όχι πάνω σ’ αυτόν, όπως θα έπρεπε κανονικά. Έτσι η εικόνα είναι ανεστίαστη. Συνεπώς ο μύωπας, κλείνοντας τα μάτια, προσπαθεί να εξισορροπήσει το ελάττωμα θέτοντας σε κίνηση τους μυς που συγκρατούν το φακό. Αυτοί είναι που τροποποιούν το σημείο σύγκλισης και επιτυγχάνουν μια πιο ακριβή θέαση των μακρινών αντικειμένων.

Πώς συμβαίνει οι κατασκευές στην άμμο να παραμένουν όρθιες;

Μια κατασκευή από στεγνή άμμο δεν μπορεί να σταθεί όρθια. Αντίθετα, από υγρή άμμο μπορεί να αντέξει μέχρι και 24 ώρες. Σε αυτή την περίπτωση, η αντοχή της κατασκευής οφείλεται στο νερό, το οποίο σαν λεπτή ταινία περιβάλλει τους κόκκους της άμμου έναν προς ένα. Τα μόρια του νερού έλκονται μεταξύ τους χάρη σε ένα φυσικό φαινόμενο, που ονομάζεται "επιφανειακή τάση". Η μάζα των υγρών έχει την ιδιότητα να δείχνει ενιαία, σαν να περιβάλλεται από μια αόρατη ελαστική μεμβράνη, όπως οι σταγόνες του νερού. Με τον ίδιο τρόπο συγκρατείται και η υγρή άμμος. Εξάλλου, στην άμμο της θάλασσας το φαινόμενο δείχνει πιο έντονο λόγω της παρουσίας του αλατιού, το οποίο συμπεριφέρεται σαν κόλλα.