Μπορείς να αποκλειστείς σε ένα νησί λόγω καιρού ή στο χωριό σου λόγω χιονιού. Και μπορείς να κλειστείς έξω από το σπίτι σου γιατί ξέχασες τα κλειδιά. Αλλά, πείτε μου, πώς μπορεί να αποκλειστεί κανείς ΜΕΣΑ στο σπίτι του; Ε, εγώ μπορώ!

Με την πρόφαση του διαβάσματος και με την ευκαιρία που οι γιαγιαδοπαππούδες μου έλειπαν από το σπίτι, μετακόμισα εκεί! Πήρα λοιπόν μαζί μου τα βιβλία μου, λίγα ρούχα, οδοντόβουρτσα, το λάπτοπ μου, τον φορτιστή του κινητού μου, ό,τι θεωρούσα απαραίτητο. Αλλά δε σκέφτηκα ποτέ να πάρω ένα δεύτερο ζευγάρι παπούτσια! Και επειδή είμαι εγώ (κι αυτόν τον Μέρφυ θα τον σκοτώσω) κατάφερα να παραπατήσω και να κόψω τη σαγιονάρα μου!

Έτσι λοιπόν βρέθηκα αποκλεισμένη μέσα στο σπίτι να ψάχνω σε παπουτσοθήκες, ντουλάπια και κάτω από κρεβάτια για να βρω ένα ζευγάρι παπούτσια που να μου κάνει! Αλλά δυστυχώς η γιαγιά μου φοράει νούμερο 35 (!) κι ο παππούς μου 45! Βοήθεια! Κάποιος να μου φέρει ένα ζευγάρι παπούτσια!

Πήρα λοιπόν τηλέφωνο σπίτι μου να παρακαλέσω τον αδερφό μου να μου φέρει ένα ζευγάρι... Κι η απάντηση του; "Το άλλο με τον Τοτό το ξέρεις;"! Γκρρρρ... Μα είναι μόλις 10 λεπτά απόσταση! Pleeeeeeaaaaase...
Το βράδυ ήρθε από το σπίτι μια φίλη κι εκεί που περίμενα να απελευθερωθώ... φυσικά το ξέχασε! Κι όταν κατέβηκε στο περίπτερο και παρότι της ζήτησα να ψάξει για κανένα περιοδικό που να δίνει δώρο σαγιονάρες (αυτό το κόλπο το έχω εφαρμόσει στο παρελθόν, όταν μου κόπηκε το πέδιλο καθοδόν προς Ομόνοια στον τελικό του Euro!) το ξέχασε και τότε!
Και πέρασα πάνω από 24 ώρες κλεισμένη μέσα στο σπίτι μέχρι επιτέλους να μου φέρει παπούτσια η μαμά μου! Ααααχ! Μάνα είναι μόνο μία! Χε χε!