Έχετε ποτέ αναζητήσει την αλληλουχία των σκέψεων που σας οδήγησε σε αυτό που σκέφτεστε αυτή τη στιγμή;
Έχετε προσπαθήσει να ακολουθήσετε προς τα πίσω το νήμα της σκέψης σας ώστε να ανακαλύψετε τι ακριβώς ήταν αυτό που σας ξύπνησε τη συγκεκριμένη ανάμνηση ή επιθυμία;
Αυτό είναι ένα παιχνίδι που παίζω αρκετά συχνά με τον εαυτό μου! Μια φαινομενικά άσχετη φράση, μια "φλασιά", μια αναλαμπή, ίσως τελικά να μην είναι καθόλου μα καθόλου άσχετη και τυχαία! Μπορεί το μυαλό να κάνει μυστήριους συνειρμούς και να ακολουθεί περίεργα μονοπάτια αλλά δε μπορεί, κάτι στο υποσυνείδητο είναι που έχει αναγκάσει το μυαλό να διαγράψει αυτήν την πορεία.
Αν κι όπως ανέφερα παραπάνω, διασκεδάζω προσπαθώντας να ανακαλύψω τις διαδρομές της σκέψης μου, στο κείμενο που ακολουθεί τα πράγματα δεν έγιναν ακριβώς έτσι... Χρειάστηκαν σχεδόν δυο μήνες για να ανακαλύψω το ταξίδι που είχε κάνει το μυαλό μου μέσα σε βιβλία, ποιήματα, τραγούδια και blogs! Και ειλικρινά δεν ξέρω πως να διηγηθώ αυτήν την ιστορία! Από το τέλος προς την αρχή; Από την αρχή προς το τέλος; Μμμμ... Ας προσπαθήσω να σας ταξιδέψω στο λαβύρινθο των σκέψεων μου ακολουθώντας τη διαδρομή που ακολούθησα κι εγώ... Κι ας πάμε μέσω Λαμίας!
Εδώ και αρκετό καιρό παίζω στο ίντερνετ ένα παιχνίδι, το Nation States. Το παιχνίδι
λίγη σημασία έχει βέβαια για την όλη ιστορία. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι
κι ο αδερφός μου παίζει το ίδιο παιχνίδι. Και πρόσφατα ανακάλυψα ότι έχει βάλει
σα moto τη φράση: Caminante no hay camino.
Και που είναι το περίεργο θα μου πείτε;
Το περίεργο είναι ότι αυτή η φράση είναι στα Ισπανικά και προέρχεται από το
ποίημα Cantares, του Antonio Machado. Και σημαίνει: Διαβάτη δεν υπάρχει δρόμος.
Ο αδερφός μου όμως δε γνωρίζει λέξη Ισπανικά! Κι ούτε μπορώ να φανταστώ κανένα
λόγο να γνωρίζει το συγκεκριμένο ποίημα... Και δεν είναι μόνο αυτό... Αυτός
ο στίχος μου είναι απίστευτα γνώριμος. Τον είχα διαβάσει, μαζί με ολόκληρο το
ποίημα, πριν από 13 χρόνια, όταν έκανα μαθήματα ισπανικών!
Και όχι μόνο! Το συγκεκριμένο στίχο τον είχα θυμηθεί πάλι πριν από ένα μήνα όταν διάβασα στο blog ενός φίλου ένα δικό του ποίημα. Και μάλιστα του είχα γράψει κι ένα απόσπασμα του ποιήματος προκαλώντας τον να το μεταφράσει!
Τι σχέση όμως μπορεί να έχει το ποίημα που έμαθα εγώ στην Ε δημοτικού, με το blog του Χρήστου, τον αδερφό μου και το NationStates;
Αυτό προσπάθησα να ξεκαθαρίσω μπαίνοντας πριν από λίγο στο δωμάτιο του αδερφού μου και ζητώντας εξηγήσεις! Στο μυαλό μου είχα διάφορες θεωρίες συνωμοσίας! Αυτό όμως που άκουσα ανοίγοντας την πόρτα με αποτελείωσε! Από τα ηχεία ακουγόταν ένα τραγούδι των Μαύρη Μαγιονέζα με τίτλο "Ταξιδιώτη"!
Ταξιδιώτη δρόμος δεν υπάρχει
Τον δρόμο τον φτιάχνεις περπατώντας
Το οποίο είναι μια ελεύθερη μετάφραση των στίχων:
Caminante no hay camino
Caminante, son tus huellas
el camino y nada mαs
Α! Δε θα με τρελάνετε εσείς εμένα! Δε μου έφταναν όλες οι παραπάνω συμπτώσεις, ήρθε να προστεθεί κι ένα τραγούδι στο παζλ!
Και κάπου εδώ ξεκαθαρίστηκαν όλα! Ανακάλυψα και από που έμαθε ο αδερφός μου το συγκεκριμένο στίχο αλλά και τι ήταν αυτό που μου θύμισε εμένα δυο μήνες πριν το συγκεκριμένο ποιηματάκι! Η εξήγηση βρίσκεται στην υποσημείωση της σελίδας 96 του βιβλίου "Το καλύτερο που μπορεί να συμβεί σε ένα κρουασάν" του Πάμπλο Tουσέτ!
* "Διαβάτη, δεν υπάρχει δρόμος, βαδίζοντας ανοίγεις δρόμο..." είναι στίχος από το ποίημα του Αντόνιο Ματσάδο, τραγουδισμένο από τον Χουάν Σεράτ.
Τίποτε λοιπόν δεν είναι τυχαίο! Όλα είναι μια ακολουθία! Ίσως όχι τόσο προφανής πάντα. Ούτε ίσως τόσο λογική... Αλλά υπάρχει!
Ένα βιβλίο μου θύμισε αυτό το ξεχασμένο ποίημα, ένα δεύτερο ποίημα τράβηξε ξανά στην επιφάνεια του μυαλού μου το συγκεκριμένο στίχο κι ένα παιχνίδι στάθηκε η αφορμή για ανακαλύψω τη χαμένη διαδρομή της σκέψης μου!
Όσο για τον αδερφό μου; Του έκανε εντύπωση αυτή η φράση από το βιβλίο! Κι όταν άκουσε και το τραγούδι την ξαναθυμήθηκε και την χρησιμοποίησε σαν moto!
Τόσο απλά!
Και μιας που τ' αναφέραμε φίλοι μου...