------

KOYKOS MONOS

Επί Γής Σελήνη

 

Σκαλίζοντας μια εικόνα στο χώμα
ανακάλυψα ένα δρόμο παραμυθένιο
Η ταμπέλα έγραφε
"Ιουλίου Βερν"
όμως τι παράξενο το στήριγμά της,
κρέμονταν από'να δέντρο
δεμένη στο πλοκάμι
λιαστού χταποδιού
που κούρνιαζε
στα φυλώματα ακίνητο.
Δεν ήταν ίσιος ο δρόμος
ανηφόριζε
μα τέλος δεν φαινότανε
ξαφνικά χανότανε
και κει που χάνονταν
κατηφόριζε.
Σπίτια δεν είχε πουθενά
μόνο ριγμένα αριστερά
και δεξιά ριγμένα
της φαντασίας πράγματα.
Σαν σε Μουσείο
φυσικής παραμυθίας.
Ολα ακίνητα
παρά ταύτα καινούργια.
Στο "'Αλμπατρός" μονάχα
παρατήρησα σημάδια σκουριάς
ίσως γιατί πάει καιρός
που δεν ξαναδιάβασα γι'αυτό.
Βλέπεις μεγαλώσαμε
κι η φαντασία
έχασε την εξουσία.

Πήρε σάρκα και οστά
η Σεληνάκατος
κι έγινε προσωπικότητα
ο Πασπαρτού
παραγόμενη κατά χιλιάδες,
βέβαια, η ποιότητά του χάλασε
μιας και το καλούπι
προσαρμόστηκε
στις τρέχουσες ανάγκες
της δημοσιοτητας.

Παρά ταύτα,
ο δρόμος συνέχεια
ανηφόριζε.
Κατάλαβα σε λίγο
πως ήμουν μοναχός
και σκέφτηκα
να φωνάξω κι εσένα.
Μπορείς ναρθείς
αρκεί να βρεις τον καιρό
για να σκαλίσεις
μια εικόνα στο χώμα.