------

KOYKOS MONOS

IN MEMORIAM...

Aυτό το μαύρο τόξο του Οδυσσέα
που τεντώνεται να σπάσει
τόχει φτιάξει η ανάγκη
το τανιζει η ανάγκη
κι η μουσική της χορδής του
είναι κι αυτή μια ανάγκη

Δεν έμαθα να διαβάζω
παρά μόνο τη μνήμη μου
Στις χιλιάδες σελίδες της
είναι γραμμένα όλα
τα χτεσινά τα περσινά τα σημερινά
αυτά που ήρθανε και μερικά
από εκείνα που πρόκειται ναρθούνε
άθλοι και άθλιοι, καλοί και κακοί
ωραίες στιγμές, πόσο λίγες
άσκημες ώρες, πόσο συχνές
μήνες του γκρί, πόση πλήξη
σκηνές αγωνίας σε κάθε σελίδα
σα λειωμένο κερί στις γωνίες,
που δίχως του μένει σκοτάδι
σκηνές αστείες, θάλεγα κωμικές
σαν τις διαβάζω μετά,
με μια απόχρωση τραγωδίας
και αίμα.

Ποτέ δεν έγινε κάθαρση
ένας Ορέστης γυρίζει στο μυαλό μου
και πίσω του οι Εριννύες
τέρατα συμβάντων χωρίς δικαίωση
μπροστά του φοβερίζοντας τα πρέπει
μια άγνωστη κληρονομιά
κουφή στους θρήνους των επιζόντων
δεξιά του στίβες καθηκόντων
κι αριστερά ο λάκος με τις υποχρεώσεις.


Σ'άλλες πιό έωλες σελίδες
τα τρόπαια των παιδικών χρόνων,
τραύματα δίχως μάχες,
μ'όπλο μοναδικό το κλάμα
δεν είναι δύσκολο να χάσεις
ιδιαίτερα σαν έχεις να παλαίψεις
με Ιανούς Μαυροκορδάτους
Βλέπεις, οι ηγεμόνες που μας κυβερνούν
είν'αυτοδίδακτοι Πάπες
της χειραγωγημένης... επιστήμης.

Πιο ύστερα και πάρα πέρα
οι έλεγχοι ποιότητας και ήθους,
δέκα με τόνο, που θα πει υποτάσσεται
είκοσι μετ' επαίνου, δηλαδή,
πάρα πολύ μας μοιάζει
μα η Χαρά λίγη
Πρωτιά στις εισαγωγικές,
με το σπαθί του
έγινε δικός μας, κουράστηκε
μα τα κατάφερε.
Σκηνές αστείες θάλεγα κωμικές
σαν τις διαβάζω μετά
με μια απόχρωση τραγωδίας
και αίμα.

Να εδώ, το ύφος γίνεται αισθηματικό
οι μεγάλοι μιλάγανε συνεχώς για τις δουλειές
οι μεγάλες μόνο για το σπίτι και... τις "Αλλες"
κάπου όμως είναι καταγραμμένες οι "κρυφές"
κουβέντες των μεγάλων...και των Άλλων

Νάτες. Τι κομφούζιο!

Η Μαρία κι η Γιωργία και ο Κύριος Μηνάς
η γυναίκα του η μια και η άλλη... υπηρεσία
Ο Μηνάς και ο Κωστάκης της κυρίας του Νανάς
λένε, είχανε κι οι τρεις τακτική συνεργασία...


τέλος πάντων, εδώ βλέπω το όνομα Νίνα

υπάρχει και μια φωτογραφία
αποτυπωμένη τόσο βαθειά
που πάει να τρυπήσει τη σελίδα
ένα χρόνιο τηλέφωνο
μια διεύθυνση μέσα στον χρόνο
οδός ονείρων, αριθμός 13
ένας αισθησιακός μαγνήτης του Χόλυγουντ
ένας κίνδυνος φοβερός για το θεσμό της
προίκας
με αυτοπεποίθηση γι'αυτό που δείχνει
με ιδέες, με απόψεις και μαμά αυστηρή.
Τι σωστός παραλογισμός!
Αυτή η σελίδα αξίζει τον κόπο
να τη διαβάζεις και πάλι και πάλι
τότε, όπως γράφει, δεν υπήρχε κεφάλι
παρά μόνο φαλός και μυαλό για κραιπάλη

Τι λεξη! Τι υγεια

'Ομως κάπου εδώ η Νίνα
συναντάει και πάλι την προίκα της
και "εκείνος" την πρόκα του.

Πρόβλημα η πολιτική,
Mια ιστορία, μια υστερία με ελευθερία
σκηνές αστείες θάλεγα κωμικές
και ταυτόχρονα μια τραγωδία
όχι πια απόχρωση, μα Αίμα.
Αίμα αληθινό που ζωγραφίζει στην άσφαλτο
τις λέξεις Νίκος, Κώστας, Μανώλης
ένα αιμοβόρο δικέφαλο τέρας ζωγραφίζει
την απάνθρωπη λέξη. Εξουσία.
και βάζει γύρω της αγκαθωτά
συρματοπλέγματα, θάλασσες, τοίχους
τσιμεντένιες καρδιές και δολλάρια
Εδώ το σχολείο μου! Εδώ το σχολείο μου.
Εδώ μάθαινα να φτιάχνω πομπούς
για την αναμετάδοση της κουλτούρας
τώρα φωνάζω σ'εσάς που μας ακούτε
πως "είμαστε άοπλοι", είμαστε άοπλοι!
μοιράζουμε τις καρδιές μας αντίδωρο
μέσα από τα ερτζιανά κύμματα
προσκαλωντας σας στον χορο του θανατου.
Χορέψτε φίλοι πάνω στα κάγκελα
μέχρι να πέσει η κερκόπορτα
μέχρι να τελειώσει το μονόπρακτο
και να κλείσει την αυλαία μια ανεπίληπτη
Αρσακειάδα...
Απ'ότι φαίνεται εδώ ζει κανείς
και μετά το θάνατό του και γιορτάζει
κάθε χρόνο τον θάνατο των φίλων του
ξεχνώντας κάθε χρόνο κάτι ή κάποιον
μένει συνήθως η γιορτή,
ένα ακόμα Πάσχα.

Και πάλι σ'αγαπώ
αυτή τη φορά όπως οι άλλοι
ντυθήκαμε σαν μασκαράδες
εσύ στα λευκά κι εγώ στα σοβαρά
όμοια κι απαράλλαxτα όπως πρέπει
ένας Oρέστης στ'άγιο βήμα
τάπαμε πριν για τον Ορέστη.
Τι σελίδα κι αυτή!
Πάντα ξαναδιαβάζω την ιστορία της Νίνας
κάτι της λείπει για να είναι υπέροχη
αλλά είναι μια ωραία ιστορία

Ομως να τώρα που βλέπω λουκέτα
κατι σελλιδες κολλημενες
στην πρώτη γράφει "...όχι τώρα"
λίγο πιο κάτω "... όταν μπορείς
Τι νάχει άραγε εκεί μέσα
Τι νάχει άραγε εκεί μέσα...