Είναι φονιάδες των λαών οι Αμερικανοί;

Ποιο είναι το πρόβλημα με τα αντιαμερικανικά συνθήματα και την αντιαμερικανική συμπεριφορά;

Όταν φωνάζουμε «φονιάδες των λαών, Αμερικάνοι», όταν καίμε την αμερικανική σημαία, ή όταν την αλλιώνουμε με σβάστικες, τότε καταφερόμαστε εναντίον ολόκληρου του Αμερικανικού λαού, όχι μόνο εναντίον των οργανωμένων συμφερόντων που οδηγούν στον πόλεμο.

Δεν εξυπακούεται ότι δεν απευθυνόμαστε γενικότερα στο λαό, αλλά μόνο στους υπευθύνους;

Αν αυτό εξυπακούεται, τότε γιατί δεν φωνάζουμε τέτοια συνθήματα εναντίον των Ιταλών και των Ισπανών, και περιοριζόμαστε αυστηρά στο να καταδικάζουμε τον Αθνάρ και τον Μπερλουσκόνι; Γιατί ούτε που μας περνάει από το μυαλό να κάψουμε την Ισπανική ή την Ιταλική σημαία;

Ακόμα κι αν είστε βέβαιος ότι εσείς που έχετε αυτή τη συμπεριφορά απευθύνεστε στα οργανωμένα συμφέροντα και όχι στο λαό, αυτοί που ακούν το σύνθημά σας δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι το λαμβάνουν έτσι.

Είναι και ο αμερικανικός λαός υπεύθυνος, αφού ψήφισε και στηρίζει την κυβέρνησή του και τον πόλεμο.

Είναι δηλαδή συνυπεύθυνοι αυτοί που διατηρούν το ZNet, το NotInOurName.net, το WhiteHouse.org, το UnitedforPeace.org, το MoveOn.org, το InternationalAnswer.org, το peace-action.org και το TomPaine.com; Είναι συνυπεύθυνοι οι αμερικανοί που κατεβαίνουν στους δρόμους και διαδηλώνουν, υπερασπιζόμενοι το καταπατούμενο Σύνταγμα των Ηνωμένων Πολιτειών και τις αρχές της δημοκρατίας και ελευθερίας στις οποίες πιστεύουν; Ακόμα κι αν ξεχάσουμε ότι ο Μπους έλαβε λιγότερες ψήφους από τον αντίπαλό του και ότι το ποσοστό των ψηφοφόρων του επί του συνόλου του πληθυσμού ήταν περίπου 18% - πολύ μικρότερο από αυτό που δηλώνει εναντίον του πολέμου - οι αντιαμερικανικές πράξεις βάζουν στο ίδιο τσουβάλι όλους αυτούς.

Πρέπει καθένας από μας να αναρωτηθεί γιατί κατεβαίνει στις πορείες, ή γιατί συζητάει με Αμερικανούς στο διαδίκτυο, ή γιατί αναλαμβάνει οποιονδήποτε παρόμοιο αντιπολεμικό ακτιβισμό. Αν το κάνετε για να ξεκαυλώνετε φωνάζοντας στους δρόμους, δεν έχω τίποτε άλλο να πω. Εγώ το κάνω για να σταματήσει ο πόλεμος, για να ελαχιστοποιηθούν οι συνέπειές του, και για να αποτραπεί ο επόμενος.

Σ' όλο τον πλανήτη γίνονται διαδηλώσεις. Διαδηλώνουν Έλληνες, Γάλλοι, Γερμανοί, Κινέζοι, Ινδοί, Αμερικανοί. Ποιες απ' όλες αυτές τις διαδηλώσεις έχουν τη μεγαλύτερη αξία; Ποιος είναι ο λαός που έχει τη μεγαλύτερη δύναμη να σταματήσει αυτό τον πόλεμο; Αναμφίβολα οι Αμερικανοί. Εμείς μπορούμε να ισοπεδώσουμε την Ελλάδα από τις κοινωνικές αναταραχές, και ο πόλεμος θα συνεχιστεί. Οι Αμερικανοί είναι αυτοί που μπορούν να τον σταματήσουν.

Σε τι ωφελούν λοιπόν οι διαδηλώσεις μας; Το βασικό κέρδος είναι ότι δίνουν το παράδειγμα και στηρίζουν τους Αμερικανούς συναγωνιστές μας. Το είπε ξεκάθαρα ο Daniel Ellsberg σε συνέντευξη που του πήρε ο Παύλος Τσίμας. Είπε ότι ευχαριστεί τους Ευρωπαίους, και ιδιαίτερα τους Έλληνες, για το παράδειγμα που δίνουν στους Αμερικανούς με τις αγωνιστικές τους κινητοποιήσεις, και πως χωρίς εμάς δεν θα μπορούσαν να κάνουν ό,τι κάνουν.

Τα συνθήματά μας και η συμπεριφορά μας πρέπει να είναι στο πνεύμα της συμφιλίωσης με τον αμερικανικό λαό, να δείχνουν ότι πρέπει όλοι μαζί να προσπαθήσουμε για το καλύτερο.

Αυτοί οι συγκεκριμένοι Αμερικανοί θα δείξουν κατανόηση και θα καταλάβουν ότι δεν απευθυνόμαστε σ' αυτούς.

Οι Αμερικανοί δεν διακρίνονται απλά στους μεν και στους δε. Ανάμεσα στους φανατικούς ακτιβιστές και στους σκληροπυρηνικούς ακροδεξιούς υπάρχουν όλες οι διαβαθμίσεις σκεπτόμενων και αδιαφορούντων. Είναι μάλιστα πολύ πιθανό ότι στο υποτιθέμενο 70% που είναι υπέρ του πολέμου το μεγάλο μέρος είναι θύματα της προπαγάνδας που δεν το έχουν σκεφτεί πολύ και δεν έχουν ασχοληθεί ιδιαίτερα. Είναι προφανές ότι στην προσπάθειά μας να φέρουμε περισσότερους Αμερικανούς με το μέρος μας δεν απευθυνόμαστε στους σκληροπυρηνικούς ακροδεξιούς, γιατί θα ήταν άδικος κόπος. Απευθυνόμαστε κυρίως σ' αυτούς που είναι πιο κοντά σ' εμάς, σ' αυτούς που δεν έχουν καταλήξει ή σ' αυτούς των οποίων η γνώμη θα ήταν πιο εύκολο να αλλάξει.

Ένας τέτοιος Αμερικανός λοιπόν μπορεί να αναρωτηθεί κάποια στιγμή, «μα γιατί έχουν ξεσηκωθεί οι άνθρωποι σ' όλο τον πλανήτη και φωνάζουν; Για παράδειγμα, οι Έλληνες - αυτοί δεν μας αποκαλούν φονιάδες, δεν προσβάλλουν τη σημαία μας, δεν χάρηκαν με την 11η Σεπτέμβρη;»

Τον χάσαμε τον πελάτη.

Μου είναι δύσκολο να δικαιολογήσω τον αμερικανικό λαό. Δεν τον αντέχω αυτό τον τσαμπουκά και το θράσος τού «είμαι ο ισχυρότερος και σε πατάω μέχρι να σε λιώσω».

Είναι απόλυτα φυσικό να μας κυριεύει τέτοια ψυχολογία. Γίνεται πόλεμος. Σκοτώνονται άνθρωποι, επειδή μια παρέα οργανωμένων συμφερόντων κάνει απρόκλητη εισβολή με άκρον άωτον θράσους. Η κατάσταση είναι τεταμένη. Δεν είμαστε υπεράνθρωποι, δεν είμαστε τέρατα ψυχραιμίας, έχουμε όρια. Θα ήταν αφύσικο να μην αντιδρούμε άσχημα.

Παρόλο που το καταπίεσα, και σπάνια το παραδέχτηκα στον εαυτό μου και στους άλλους, στο βάθος του εαυτού μου χάρηκα με την 11η Σεπτεμβρίου. Αρκετοί Έλληνες δεν καταπίεσαν τίποτε, και ήταν πιο ειλικρινείς ως προς την ευχαρίστηση που ένιωσαν. Όταν χιλιάδες αθώοι άνθρωποι σκοτώνονται κι εμείς χαιρόμαστε, γινόμαστε τουλάχιστον το ίδιο κακοί με τους Αμερικανούς που τώρα κατηγορούμε. Και όταν, μέσα στην απελπισία μας για το άδικο που βλέπουμε να γίνεται στο Ιράκ, ευχόμαστε κατά βάθος να ξαναβρούν κι άλλες τέτοιες συμφορές τους Αμερικανούς (πράγμα που θα έκανε το Μπους και την παρέα του να τρίβουν τα χέρια τους), εκδηλώνουμε ένα από τα χειρότερα κομμάτια της ανθρώπινης φύσης μας.

Το πρώτο βήμα για να ξεπεράσουμε αυτά τα αισθήματα είναι να τα αποδεχτούμε. Πρέπει, επίσης, να καταλάβουμε ότι δεν ωφελούν κανένα. Η εκδίκηση είναι πολύ κακός σύμβουλος. Στο μυαλό μας πρέπει να έχουμε τα παιδιά του Ιράκ και τις ζωές των Ιρακινών, Αμερικανών και Βρετανών στρατιωτών. Για να σώσουμε περισσότερες ζωές πρέπει να δείξουμε ψυχραιμία. Ας ξεσπάμε την οργή μας κολυμπώντας ή φωνάζοντας στα βουνά, κι ας κατεβαίνουμε στις πορείες κρατώντας σημαίες της ειρήνης. Και όταν συζητάμε με Αμερικανούς, ακόμα και σκληροπυρηνικούς, ας μένουμε ψύχραιμοι χωρίς να προσβάλλουμε κανένα: οι συζητήσεις δεν γίνονται μόνο γι' αυτούς που τις κάνουν, αλλά και γι' αυτούς που τις παρακολουθούν.