Κυριακή 27 Μαΐου 2001, 21:30-01:30 EEST
Μπακγιάρντ Καρύστου, Meade 4500 + κιάλια 7x50
Είχα ξεχάσει πόσο υπέροχος είναι ο έναστρος ουρανός.
Ξεκίνησα την παρατήρησή μου με γυμνό μάτι ώστε να γνωριστώ με τον ουρανό της εποχής. Η νύχτα ήταν ζεστή, ήρεμη, και γεμάτη μυρουδιές. Το απαλό σεληνόφως καταπληκτικό. Είχε λίγη φασαρία. Αρχικά κάτι βατράχια είχαν στήσει πανηγύρι. Αργότερα τα βατράχια σώπασαν, αλλά ανέλαβαν τα σκυλιά της γειτονιάς.
Ο Κάστορας και ο Πολυδεύκης φαίνονταν για αρκετή ώρα στη δύση, λίγο πιο πέρα απ' το φεγγάρι. Ψηλά δέσποζαν ο Αρκτούρος, η Σπίκα και ο Regulus. Το πάνω μέρος του Σκορπιού και ο Αντάρης ήταν ορατό απ' την αρχή της βραδιάς. Άλλοι αστερισμοί που ξεχώριζαν ήταν η Μεγάλη Άρκτος, ο Corvus, η Corona Borealis, και η Κόμη της Βερενίκης στο ζενίθ.
Είχα αποφασίσει να εξερευνήσω το γαλαξιακό σμήνος της Παρθένου. Ακολουθώντας οδηγίες από το Sky & Telescope και σημειώσεις μου από τον περασμένο μήνα, ξεκίνησα από το 6 Comae Berenices και το χαρακτηριστικό T που σχηματίζει με τα γειτονικά του αστέρια:
Κατάφερα με το τηλεσκόπιο να δω τους M99 (πολύ αχνά με την περιφερειακή), M85, M84, M86, M49, και M104 (ο τελευταίος και με κιάλια). Δεν κατάφερα τους M98 και M100. Σε κανένα δεν στάθηκα πολύ, γιατί δεν φαίνονταν καλά. Ψάχνοντας για τον M49, θαύμασα το γεγονός ότι το μεταβλητό R Virginis δεν φαινόταν καθόλου στα κιάλια. Προσπάθησα επίσης να ξεχωρίσω τα μέλη του διπλού Porrima (γ Virginis), αλλά το προσοφθάλμιο των 25 mm ήταν ανεπαρκές, ενώ των 10 mm για κάποιο λόγο τα έδειχνε θολά. Έριξα μια ματιά και στον Άρη με το τηλεσκόπιο όταν εμφανίστηκε ανάμεσα σ' ένα σπίτι κι ένα δέντρο.
Για να μη με βλέπει ο δημόσιος φωτισμός είχα κάτσει σε θέση τέτοια ώστε σπίτια και δέντρα μού έκρυβαν τη θέα από το μεγαλύτερο μέρος του ορίζοντα, κι έτσι έβλεπα κυρίως ένα κύκλο 50° γύρω απ' το ζενίθ, αλλά στην ανατολή ακόμα λιγότερο. Έτσι, όταν γύρω στη 01:00 σηκώθηκα απ' το τηλεσκόπιο για μια βόλτα πριν τα μαζέψω, δεν περίμενα να δω αυτά που είδα. Ο Σκορπιός είχε σηκωθεί ολόκληρος για να ανακοινώσει ότι έρχεται το καλοκαίρι, και για να το τονίσουν ο Βέγας και η Λύρα είχαν ανέβει ψηλά και από κάτω είχε βγει ολόκληρος ο Κύκνος. Δίπλα στο Σκορπιό είχε βγει και ο Τοξότης, ανάμεσα στα λαμπρά σύννεφα του Γαλαξία, και παρά δίπλα ο Αετός. Κοίταξα πολλή ώρα τον Τοξότη και το Scutum με γυμνό και με κιάλια. Μόνο το M11 ταίριαξα με το χάρτη, αλλά όπου και να κοιτάξεις στον Τοξότη βλέπεις αντικείμενα.